Τα πλινθόκτιστα «στοιχειωμένα» εγκαταλελειμμένα χωριά της Ελλάδας!

Τα πλινθόκτιστα «στοιχειωμένα» και εγκαταλελειμμένα χωρια της Ελλάδας! 

(φωτό & βίντεο)

Τους έχουν αποδώσει ουκ ολίγους χαρακτηρισμούς… Στοιχειωμένα χωριά, φαντάσματα, χωμάτινα, ερειπωμένα και πολλούς άλλους. Βρισκόμαστε πίσω από τα βουνά του Βιτσίου, ανάμεσα στη Φλώρινα και την Καστοριά, στον ξεχασμένο κόσμο των Κορεστείων. Εκεί, στα όρια της κοιλάδας του Δαδοπόταμου, ξεδιπλώνεται ένα μοναδικό σκηνικό, που αποτελείται από μια συστάδα ορεινών πλίθινων οικισμών, που όμοιούς τους, δε συναντάς πουθενά στην Ελλάδα. Άνω και Κάτω Κρανιώνα, Χάλαρα, Μελάς, Μακροχώρι, Μαυρόκαµπος, Άγιος Αντώνιος, Γάβρος, Κώττας και Βατοχώρι. Το καθένα έχει να σου διηγηθεί τη δική του ιστορία, από χρόνια παλιά, την εποχή της τουρκοκρατίας, τους Βαλκανικούς πολέμους, τον Εμφύλιο. Η αρχιτεκτονική τους είναι ιδιαίτερη ενώ το πολιτισμικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν έντονο.

Κρανιώνα: Το χωριό που γυρίστηκε ταινία του Παντελή Βούλγαρη

Κρανιώνα… Μία μισογυρμένη πινακίδα σηματοδοτεί ότι φτάσαμε στον προορισμό μας. Εδώ δε θα δεις τσιμέντα, ούτε λαμαρίνες, ούτε σκουριασμένα σίδερα. Θα μυρίσεις το χώμα, το ξύλο και τη φύση, θα ακούσεις τα πουλιά και τον ήχο του γάργαρου νερού και θα αντικρίσεις τα καφεκόκκινα απομεινάρια του πηλού, που αντιστέκονται σθεναρά στο χρόνο και τη βροχή. Σπίτια που φτιάχτηκαν με τα χέρια, με κοκκινόχωμα που ψήθηκε στον ήλιο, άχυρο και ψυχή, στέκονται ακόμη εκεί, ερειπωμένα, μα όρθια, αρκετά εκ των οποίων σε αρκετά καλή κατάσταση.

Η διάταξή τους είναι σοφή… Οι τοίχοι στηρίζονταν σε πέτρινη θεμελιοδομή και ενισχύονταν με ενδιάμεσες ξυλοδεσιές ενώ οι χώροι είχαν μεταξύ άλλων, σάλα, πλακόστρωτο ισόγειο, ενσωματωμένο στάβλο και ξύλινη σκάλα, που οδηγούσε στους πάνω ορόφους με τα σανιδένια πατώματα.

Η Κρανιώνα αποτελείται από δύο «μαχαλάδες», την Άνω και την Κάτω, που τους χωρίζει το ένα από τα δύο ποτάμια της λεκάνης που συμβάλλουν στην τοποθεσία «Σμέση», για να αποτελέσουν το βασικό βραχίονα του μεγαλύτερου ποταμού της Μακεδονίας, του Αλιάκμονα. Η παλιά της ονομασία ήταν Drenoveni ενώ εγκαταλείφθηκε πολύ περισσότερο από μισό αιώνα. Πρόκειται για έναν ορεινό οικισμό, σε υψόμετρο 810 μέτρων, με πληθυσμό 5 κατοίκων το 2011, 8 κατοίκων το 2001 και 1.200 χριστιανών ορθοδόξων το 1878.

Κόσμημα του χωριού, μέχρι και σήμερα, είναι η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στην Πάνω Κρανιώνα που χτίστηκε πριν το 1864. Το τετράγωνο καμπαναριό της, οι τοίχοι και το κόκκινο χρώμα των κεραμιδιών, συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό σε ένα καταπράσινο τοπίο. Άραγε πώς ήταν τούτος ο τόπος, όταν κάποτε έσφυζε από ζωή;

Μοναδική παρηγοριά από το 1999 αποτελούν οι διάφορες συναυλίες που διοργανώνονται κάθε Αύγουστο στο λόφο γύρω από την εκκλησία και σίγουρα είναι ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός για την περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο που ο Παντελής Βούλγαρης είχε επιλέξει το συγκεκριμένο χωριό με τα πλίθινα σπίτια για την κινηματογραφική του ταινία «Ψυχή βαθιά» που γυρίστηκε το 2009.

                                          

πυγή : sentra.com

Τα πιο στοιχειωμένα ξενοδοχεία του κόσμου.

Τα πιο στοιχειωμένα ξενοδοχεία του κόσμου.



Αυτά είναι τα καταλύματα που προκαλούν τρόμο στους επισκέπτες τους.
Αν πιστεύατε πως τα φαντάσματα βρίσκονται μόνο στις ταινίες τρόμου, κάνετε λάθος. Στα ξενοδοχεία που θα δείτε, όπως τα παρουσιάζει ο γνωστός ταξιδιωτικός οργανισμός TripAdvisor με βάση τα σχόλια των επισκεπτών του, υπάρχουν πνεύματα εγκλωβισμένα στα δωμάτια που εμφανίζονται όταν η νύχτα πέσει. Τουλάχιστον στη φαντασία των επισκεπτών τους.
Πολλά από τα παρακάτω ξενοδοχεία δεν λειτουργούν πλέον, ενώ άλλα διαθέτουν τους χώρους τους για ξενάγηση σε περίεργους επισκέπτες. Μερικά πάλι παραμένουν ακόμη ενεργά.
Δείτε τη λίστα του με τα ποιο στοιχειωμένα ξενοδοχεία, όπως τα παρουσιάζει το TripAdvisor.

Stanley

Το ξενοδοχείο βρίσκεται βρίσκεται 6 μίλια μακριά από τον εθνικό δρυμό των βραχωδών όρεων (Rocky Mountains) λίγο έξω από το Κολοράντο και έγινε ευρέως γνωστό μέσα από την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ “Η Λάμψη”, με πρωταγωνιστές τον Τζακ Νίκολσον και τη Σέλεϊ Ντιβάλ. Μέχρι σήμερα θεωρείται ένα από τα «στοιχειωμένα» μέρη της Αμερικής και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι έχουν παρατηρήσει παράξενες «κινήσεις» στους χώρους του ξενοδοχείου, κυρίως στην αίθουσα χορού, ενώ πελάτες του ξενοδοχείου ισχυρίζονται πως έχουν δει άτομα μέσα στην νύχτα να στέκονται ακίνητα και να τους κοιτούν και μετά να εξαφανίζονται. Άτομα από το προσωπικό της κουζίνας ισχυρίζονται πως έχουν ακούσει φωνές και ήχους από την αίθουσα, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως έχουν ακούσει ήχους από πιάνο στην άδεια αίθουσα.Οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου πιστεύουν ότι το φάντασμα στο ξενοδοχείο είναι η ίδια η σύζυγος του Freelan O. Stanley, η οποία υπήρξε πιανίστρια.

Queen Mary

Το κρουαζιερόπλοιο «Queen Mary» αποσύρθηκε το 1967 και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο στην Καλιφόρνια καταλαμβάνοντας μια θέση ανάμεσα στα πιο στοιχειωμένα μέρη στον κόσμο. Επισκέπτες υποστηρίζουν πως έχουν δει το φάντασμα μιας «κυρίας στα λευκά» στο σαλόνι του πλοίου, στην πρώτη θέση έναν άντρα ντυμένο με ρούχα από την δεκαετία του ’30 καθώς και φαντάσματα παιδιών να στοιχειώνουν την πισίνα του πλοίου με πιο γνωστό το πνεύμα της Jackie, ενός νεαρού κοριτσιού που έσπασε το λαιμό της καθώς έκανε βουτιά στην πισίνα.
Η καμπίνα Β340 παραμένει κλειστεί και κανείς δεν μπορεί να την επισκεφτεί αφού οι περίεργοι θόρυβοι που ακούγονται από μέσα, τρομάζουν ακόμη και το προσωπικό του ξενοδοχείου!
Υπάρχουν ακόμη μαρτυρίες για το φάντασμα ενός ναύτη που κυκλοφορεί φορώντας την μπλε στολή του. Στην κουζίνα ακούγονται οι φωνές του μάγειρα που βρήκε φριχτό θάνατο από βασανιστήρια! Η πιο στοιχειωμένη περιοχή του πλοίου είναι το μηχανοστάσιο όπου ένας 17χρονος ναύτης παγιδεύτηκε ενώ προσπαθούσε να αποφύγει μια φωτιά.

Ballygally

Με μια γρήγορη ματιά κάποιος θα ένιωθε γοητευμένος από την ομορφιά του γαλλικού chateau του Ballygally στην Ιρλανδία, που χτίστηκε το 1625 όταν εγκαταστάθηκε εκεί η οικογένεια Shaw. Η ιστορία θέλει την σύζυγο Isobel να αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα παράθυρο, για να γλιτώσει από τον αργό θάνατο που της είχε επιβάλει ο σύζυγος της. Η γυναίκα απάτησε τον σύζυγο της και εκείνος με τη σειρά του αποφάσισε να τη κλειδώσει σε ένα από τα δωμάτια και να την αφήσει χωρίς φαγητό και νερό. Από τότε λέγεται ότι το πνεύμα της Lady Isobel επέστρεψε στο κάστρο και αρέσκεται στο να… διασκεδάζει με τους επισκέπτες του – πιάνοντας κουβέντα μαζί τους ή χτυπώντας τους την πόρτα.

Port Arthur Motor Inn

Το ξενοδοχείο Port Arthur Motor Inn είναι πλέον μια κανονική επιχείρηση, αφού οι υπεύθυνοι παρέχουν ειδικές εκδρομές στα στοιχειωμένα δωμάτια, με τα εισιτήρια να ξεκινούν από τα 175 δολάρια. Η ιστορία κρατάει από το 1800 , όταν ο συγγραφέας George Gruncell έγραψε για παράξενα γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Parsonage. « Η οικογένεια αιδεσιμότατου Hayward είχε επισκεφτεί τη Μελβούρνη. Ένα βράδυ μετά την επιστροφή του , ο γιατρός του οικισμού είδε φώτα από τα δωμάτια του πάνω ορόφου του σπιτιού, και σκέφτηκε ότι η γυναίκα και τα παιδιά είχαν επιστρέψει. Όταν πήγα να τους καλωσορίσω στο σπίτι , βρήκα μόνο τον αιδεσιμότατο Hayward και έναν υπηρέτη . Κανείς δεν ήταν στον επάνω όροφο και όταν πήγαμε στα δωμάτια τα φώτα ήταν κλειστά. Τα φώτα, όμως, τα είχαν δει και άλλοι στον οικισμό», έγραψε χαρακτηριστικά.

Ballyseede

Το κάστρο του στην Ιρλανδία ανήκε στους Κόντες του Desmond , οι οποίοι λόγω της ανυποταγής τους στο στο στέμμα, πυροδότησαν πολέμους οι οποίοι τελείωσαν, όταν ο 16ος Κόμης του Desmond αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του κρεμάστηκε στη Γέφυρα του Λονδίνου. Το Ballyseede λέγεται ότι εξακολουθεί να είναι στοιχειωμένο από τα φαντάσματα των προηγούμενων ιδιοκτητών του ξενοδοχείου – φαίνεται ότι εξακολουθούν να αγωνίζονται για την κυριότητα του κάστρου. Μάλιστα το φάντασμα της Hilda, λέγεται ότι επιστρέφει κάθε χρόνο στις 24 Μαρτίου.

Fort Garry

Το ιστορικό κτήριο του Fort Garry στον Καναδά χτίστηκε το 1913 και έχει μια ιδιάζουσα θέση ανάμεσα στα πιο τρομαχτικά ξενοδοχεία. Τα φαντάσματα κάνουν «παρέλαση» στο ξενοδοχείο αφού πολλές είναι οι μαρτυρίες που κάνουν λόγο για φιγούρες με μανδύα που στέκονται πάνω από τα κρεβάτια τους , ενώ και το προσωπικό καθαριότητας έχει δει να στάζει αίμα από τους τείχους…

Galvez & Spa

Το ξενοδοχείο Galvez & Spa στο Τέξας παρέχει μια ξενάγηση στους στοιχειωμένου χώρους του. Το προσωπικό του ξενοδοχείου προμηθεύει το κοινό με ειδικά εργαλεία για κυνήγι φαντασμάτων. Εναλλακτικά μπορούν μόνοι τους μέσα από εφαρμογές να κάνουν την προσωπική τους έρευνα. Οι κυνηγοί φαντασμάτων θα δουν τη « νύφη φάντασμα» του ξενοδοχείου, καθώς και άλλα παραφυσικά φαινόμενα . Μετά την ξενάγηση , οι επισκέπτες καλούνται να μοιραστούν τις δικές τους ιστορίες φαντασμάτων με άλλους συμμετέχοντες από την ξενάγηση.

Quarantine Station (Q Station Sydney Harbour National Park)

Οι χώροι του Quarantine Station χρησιμοποιήθηκαν την δεκαετία του 1830 για να απομονώσουν άτομα που είχαν μολυνθεί με μεταδοτικές ασθένειες , όπως η ισπανική γρίπη και η βουβωνική πανώλη. Αυτή η αυστηρή καραντίνα επιβλήθηκε με την ελπίδα ότι αυτές οι θανατηφόρες ασθένειες δεν θα φτάσουν στο Σίδνεϊ .
Τα κτίρια του σταθμού απομόνωσης δείχνουν τα διαφορετικά πολιτιστικά και κοινωνικά στρώματα της μικρής αυτής κοινωνίας. Σήμερα μπορεί κάποιος να διαμείνει εκεί και να «βιώσει» αυτή την κατάσταση.

Tulloch Castle Hotel

Το κάστρο Tulloch πιθανολογείται πως χτίστηκε τον 12ο αιώνα και ανήκε στην οικογένεια Bayne , η οποία έζησε εκεί από το 1513 έως το 1752. Το κάστρο στη συνέχεια πωλήθηκε στον Henry Davidson το 1762 και παρέμεινε στην οικογένεια μέχρι τις αρχές του 1900. Το 1940, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο, μετά την εκκένωση της Δουνκέρκης και αργότερα σαν ξενώνας. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν υπάρξει αρκετές ιστορίες για φαντάσματα, με τις περισσότερες μαρτυρίες να κάνουν λόγο για την φιγούρα της «πράσινης κυρίας» που θεωρείται ότι είναι το φάντασμα της Elizabeth Davidson , το πορτραίτο της οποίας κρέμεται στο σαλόνι.

Littlecote House

Σε ένα κτήμα 24 στρεμμάτων βρίσκεται στοιχειωμένο στο Hungerford της Αγγλίας, το Littlecote House. Η ιστορία θέλει το σπίτι να έχει γίνει τόπος δολοφονιών και μαρτυρίες μιλούν για την εικόνα ενός μαύρου σκυλιού στην σκάλα το οποίο είναι αδύνατο να το αγγίξεις , ενώ άλλοι κάνουν λόγο για έναν άνδρα που ξεπροβάλλει από τα κλαδιά.

Ενεργειακά βαμπίρ

Τι είναι τα «ενεργειακά βαμπίρ» και πως θα τα σταματήσουμε και να τα αποφύγετε.
Ποιοι μας κλέβουν την ενέργειά μας και πώς μπορούμε να τους σταματήσουμε!

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που ανακοίνωσα στον πατέρα μου ότι επρόκειτο να ακολουθήσω μια δουλειά που θα έχει θέμα την Αστρολογία. Η απάντησή του ήταν λιγότερο από ενθουσιώδης: «Τι θα κάνεις;», είπε. «Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Μόνο πάνω από το πτώμα μου. Τι θα πει ο κόσμος; (ζούμε και στην επαρχία και αυτό είναι δυσκολοχώνευτο). Δεν θέλω το παιδί μου να ασχολείται με αυτά τα σκουπίδια. Απλά επικεντρώσου σε αυτό που σπούδασες». Έφυγα σιωπηλή, καθώς σκεπτόμουν δύο απλές λέξεις «Ευχαριστώ μπαμπά».
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν είχα θυμώσει με αυτόν. Ήξερα ότι ήταν απλά ένας από τους πολλούς αρνητικούς ανθρώπους. Τα αποκαλούμενα ενεργειακά βαμπίρ, που θα είχα να αντιμετωπίσω στο ταξίδι της ζωής μου. Θα μου πείτε, αποκαλείς ενεργειακό βαμπίρ τον πατέρα σου; Ξέρετε, τα περισσότερα από τα ενεργειακά βαμπίρ είναι κανονικοί άνθρωποι. Μπορεί να είναι το παιδί μας, ακόμη και η μάνα μας, που μας υπεραγαπά. Συνήθως κάνουν ζημιά με μια τηλεπαθητική αποστράγγιση των ενεργειακών μας πόρων και πολλές φορές ασυνείδητα .

Δυστυχώς, τα ενεργειακά βαμπίρ δεν υπάρχουν μόνο στις οικογένειές μας, αλλά επίσης παραμονεύουν στις επιχειρήσεις μας, στις κοινωνικές συναναστροφές, στη γειτονιά μας, στο φιλικό μας κύκλο ακόμη και άγνωστοι σε εμάς. Είναι πραγματικοί και βρίσκονται παντού. Και θα ρουφήξουν τη ζωή έξω από τους στόχους, τα όνειρα και τα σχέδιά μας για την επιτυχία, αν τους αφήσουμε.

Υπόψη, έρχονται σε όλα τα είδη...
Υπάρχει ο blamer, ο οποίος ρίχνει το φταίξιμο σε όλους τους άλλους, χωρίς ποτέ να αναλάβει ο ίδιος καμία ευθύνη.

Υπάρχουν αυτοί που φτιάχνουν παγίδες ενοχής, χρησιμοποιώντας το «ντροπή σου», για να πάρουν αυτό που θέλουν.

Υπάρχουν οι «ζηλιάρες μέλισσες» που δεν μπορούν να αισθανθούν πραγματικά την ευτυχία για κανέναν άλλο.

Έπειτα, υπάρχουν οι ανασφαλείς αυτοί που οδηγούν τους άλλους μέχρι το επίπεδο της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Αυτοί που μισούν την διασκέδαση, γιατί δεν φαίνεται να μπορούν να αγκαλιάσουν τη χαρά.

Υπάρχουν αυτοί που μας φοβερίζουν σαν τα μικρά παιδιά για να ανυψώσουν το εγώ τους.

Οι κλαψιάρηδες, οι κουτσομπόληδες, οι... βασίλισσες του δράματος, και ο κατάλογος συνεχίζεται...

Αν ψάξουμε μάλιστα στο διαδίκτυο θα βρούμε χιλιάδες ονομασίες. Όποια μορφή ή όνομα και αν λάβουν, τα ενεργειακά βαμπίρ έχουν ένα πράγμα κοινό: δεν μπορούν να δημιουργήσουν ή να διατηρήσουν τη δική τους δύναμη ζωής με οποιοδήποτε θετικό τρόπο. Έτσι, τρέφονται από τους άλλους.

Συνήθως βιώνουμε μια αίσθηση ότι υποβιβαζόμαστε, κάτι σαν επίθεση. Διαισθητικά αισθανόμαστε ανασφαλείς, εκνευρισμένοι ή σε επιφυλακή. Έχουμε την αίσθηση των αρνητικών vibes και αισθανόμαστε πολιορκούμενοι. Πολλές φορές, όλο αυτό έχει επακόλουθο και σωματικά συμπτώματα όπως ζαλάδα, πονοκέφαλο, κατάπτωση και τάση για εμετό. Βέβαια, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι είμαστε απόλυτα υγιείς και να μην ερμηνεύσουμε ως ιατρικό πρόβλημα τις καταστάσεις ψυχικής επίθεσης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν ότι κάποια στιγμή στην ζωή μας θα έρθουμε αντιμέτωποι με ανθρώπους σαν κι αυτούς. Πιθανώς να τους νοιαζόμαστε αρκετά κι αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολο το να ξεφύγουμε από αυτές τις σχέσεις «πιπιλίσματος» ενέργειας.
Πιστέψτε με, το ξέρω.

Στο παρελθόν, έχω ανεχτεί αρκετά ενεργειακά βαμπίρ. Εγώ η ίδια υπερηφανευόμουν για το ότι μπορούσα να τους βάλω στην θέση τους, αλλά αρκετές φορές απλά φοβόμουν ακόμη και να μιλήσω για αυτά που είχα στο μυαλό μου ή δεν ήθελα οι άλλοι να με δουν ως δύσκολη ή υπεροπτική. Ίσως πάλι απλά δεν ήθελα να αποξενώσω κανέναν.

Αλλά όλο αυτό το διάστημα, θυσίασα τη δική μου πολύτιμη ενέργεια.

Οι σχέσεις είναι πάντα μια ανταλλαγή ενέργειας. Και οι άνθρωποι είτε θα συμβαδίζουν αρμονικά μαζί μας είτε... δεν θα το κάνουν. Τόσο απλό.

Κατά τη διάρκεια των περασμένων ημερών, εξεπλάγην με το πόσο επηρεάζομαι από τα ενεργειακά βαμπίρ στη ζωή μου. Για να συνεχίσω να λειτουργώ και να κάνω το καλύτερό μου, κατέστη προφανές ότι είχα ανάγκη να εξασφαλίσω την σωματική, συναισθηματική και ψυχική μου ενέργεια από αυτούς.

Και το ίδιο μπορεί να ισχύσει κάποια στιγμή και για εσάς. Είμαστε οι θεματοφύλακες του δικού μας ενεργειακού χώρου. Και για να ζήσουμε μια υγιή, ευτυχισμένη και θετική ζωή, είναι απολύτως ζωτικής σημασίας να περιβάλουμε τον εαυτό μας με τους ανθρώπους που προωθούν τον ίδιο τρόπο ζωής.

Αφού λοιπόν πήραμε μια ιδέα για το πώς να τους αναγνωρίσουμε, τώρα θα πρέπει να δούμε πως θα λειτουργήσουμε για να εξασφαλίσουμε την προστασία μας από αυτούς. Εδώ είναι κάποιες στρατηγικές για το πώς να ασχοληθούμε με αρνητικούς ανθρώπους:

1.Καταρχάς, θα πρέπει να κοιτάξουμε από πού προέρχεται η αντίδρασή τους. Κατανοούμε γιατί αυτό το άτομο είναι τόσο αρνητικό; Σκεπτόμαστε: είναι επειδή μισούν τη δουλειά τους, αισθάνονται απογοητευμένοι, αισθάνονται παγιδευμένοι στη ζωή τους ή μήπως η έλλειψη αυτοεκτίμησής τους βρίσκει σαν μόνη διέξοδο το να πληγώνουν τους άλλους, έτσι ώστε να αισθάνονται ισχυροί; Αν μπορούμε να καταλάβουμε από πού προέρχεται αυτό, είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν. Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος που μπορούν να πάρουν αυτό που θέλουν είναι με την χειραγώγηση.
Να θυμόμαστε ότι η αρνητική συμπεριφορά είναι μια αντανάκλαση τους. Μας λέει τι είδους άνθρωποι είναι και τι προβλήματα μπορεί να έχουν οι ίδιοι. Δεν είναι μια αντανάκλαση του ποιοί είμαστε εμείς.

2. Απλά χαμογελάμε και προσπαθούμε να παραμείνουμε εντελώς αμέτοχοι. Όταν το αρνητικό υβρεολόγιο ξεκινά, χαμογελάμε, παραμένουμε πλήρως αποσπώμενοι και δεν εμπλεκόμαστε σε αυτό. Αφήνουμε το δωμάτιο, αν μπορούμε. Το αρνητικό άτομο απλώς προσπαθεί να δημιουργήσει μια αντίδραση από εμάς. Αυτό τους τρέφει. Δεν τους αφήνουμε λοιπόν να μας παγιδεύσουν στην αρνητικότητά τους, διότι μόλις συμβεί, αυτό είναι και η αρχή της αποστράγγιση της ενέργειας μας.
Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά για τα μέλη της οικογένειας που δεν έχουμε πραγματικά μια επιλογή ως προς το να τους αντιμετωπίσουμε, για το αν θα πρέπει να είναι στη ζωή μας ή όχι.

3. Τους λέμε: «Για πες μου τώρα κάτι θετικό». Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το πόσο αρνητικοί είναι. Με το να τους δοθεί μια υπενθύμιση, μπορούν πραγματικά να συνειδητοποιήσουν ότι το να είναι όντως αρνητικοί δεν είναι το είδος του ατόμου που θέλουμε και ίσως θα ήταν καλύτερα να αρχίσουν να εργάζονται ως προς την κατεύθυνση να γίνουν πιο θετικοί. Οι «αδελφές του λυγμού» (πάντα κλαψουρίζουν, αισθάνονται ότι ο κόσμος είναι εναντίον τους και ότι είναι θύματα) πιθανώς δεν θα μας βρίσκουν και πολύ ελκυστικούς μετά.

4. Φανταζόμαστε ένα λαμπρό λευκό φως γύρω μας. Μπορεί να ακούγεται ανόητο, αλλά αν μπορούμε να το κάνουμε, είναι εκπληκτικό πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει. Θα αισθανθούμε ότι ο αρνητισμός τους δεν μπορεί να μας αγγίξει, γιατί τώρα έχουμε ένα πεδίο δύναμης προστασίας.
Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να αντιμετωπίσουμε έναν πραγματικά κακότροπο διευθυντή, ο οποίος προσπαθεί συνεχώς να μας κάνει να αισθανόμαστε σαν ηλίθιοι. Όταν κάνουμε ένα ντους το πρωί, θα ήταν ωραίο π.χ. να φανταστούμε ότι είμαστε καλυμμένοι με ένα προστατευτικό λάδι λευκού φωτός, έτσι ώστε καμία από τις παρατηρήσεις του να μην μας επηρεάσει.

5. Επίσης, ας σκεφτούμε ότι είναι ένα σημάδι. Θεωρώ ότι το σύμπαν χρησιμοποιεί τους αρνητικούς ανθρώπους, με έναν τρόπο που μας βοηθά να προχωρήσουμε. Είναι σαν μια προειδοποίηση ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε περισσότερο στο όνειρό μας και όχι να βολευτούμε σε μια ωραία, άνετη ρουτίνα που δεν θα μας πάει οπουδήποτε. Έτσι, μερικές φορές θα μπορούσαμε να είμαστε πραγματικά ευγνώμονες σε αυτούς τους ανθρώπους, επειδή μας δίνουν το «λάκτισμα» που χρειαζόμαστε.

6. Τι λένε για εμάς; Οι αρνητικοί άνθρωποι θέλουν να πάρουν μια αντίδραση από εμάς. Και ο μόνος τρόπος που μπορούν είναι, αν χτυπήσουν στα "κουμπιά" μας ή κάτι που μας προκαλεί έντονα συναισθήματα. Για παράδειγμα, μπορεί να επικεντρωθούν στο παρελθόν μας με αισθήματα ενοχής και θυμού ή να μας κάνουν να νιώθουμε να μας απορρίπτουν ή ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί.
Έτσι, αν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που μας «εξαντλεί», ρωτάμε τον εαυτό μας τι είναι αυτό που μας επηρεάζει τόσο πολύ; Μερικές φορές, θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά για τον εαυτό μας, αναλύοντας τι συναισθήματα μας δημιουργεί μέσα μας.

7. Δεν είναι πρόβλημα μας. Μπορεί να αισθανόμαστε ότι θα πρέπει να λύσουμε όλα τα προβλήματα αλλά δεν είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή του ατόμου, ούτε για την αρνητικότητα τους. Μια πρόταση π.χ. για την αντιμετώπιση ενός εξαντλητικού συναδέλφου είναι να παραπέμψουμε το πρόσωπο σε δουλειά ή να προφασιστούμε ότι εμείς έχουμε αρκετή δουλειά να κάνουμε και έχουν μόνο ένα λεπτό για να τους αφιερώσουμε.
Μερικούς ανθρώπους απλά πρέπει να τους αφήσουμε να φύγουνε μακριά. Θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τη δική τους ζωή και να γίνει σαφές ότι δεν θα υπάρχει κάποιος πάντα εκεί για να καθορίζει τα πάντα γι' αυτούς.

8. Να είμαστε ενθουσιώδεις, με αυτά που μας δίνουν ενέργεια. Όσο λιγότερη προσοχή θα δίνουμε σε αυτούς, τόσο το λιγότερο θα μας επηρεάζουν.
Όποτε όπως είδαμε ακόμη κι αν κοιτάξουμε για σημάδια δαγκωματιών στο λαιμό μας, δεν θα βρούμε πουθενά. Γιατί πολύ απλά θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα ενεργειακά βαμπίρ δεν έχουν κυνόδοντες. Έχουν άλλα μέσα για να πιπιλίζουν την ενέργειά μας.




Τα παρακάτω είναι πέντε αποτελεσματικά εργαλεία (σκόρδο αν θέλετε) που συμβάλλουν στην προστασία της ενέργειάς μας.

1. Το να σταυρώνουμε τα χέρια μας είναι μια σχεδόν ενστικτώδους κίνησης που πολλοί από εμάς κάνουμε, όταν είμαστε γύρω από αρνητικούς ανθρώπους. Να ξέρουμε ότι όταν περνάμε τα χέρια μας σε μια διπλωμένη θέση πάνω από το στήθος μας, προστατεύουμε το τσάκρα του ηλιακού μας πλέγματος - την έδρα της προσωπικής μας δύναμης. Μπορούμε να κλείσουμε και τα δάχτυλά μας. Αυτό θα βοηθήσει να κλειδώσει η αύρα μας, έτσι ώστε η ενέργειά τους να μην μπορεί να επηρεάσει τη δική μας.

2. Χρησιμοποιούμε το εφέ του καθρέφτη, όταν ξέρουμε ότι πρόκειται να είμαστε γύρω από ένα αρνητικό άτομο. Δηλαδή νοητά απεικονίζουμε καθρέφτες γύρω μας από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα. Με αυτόν τον τρόπο, η αρνητικότητα του ατόμου εκτρέπεται, πίσω στην πηγή. Ας πούμε ότι έχουμε να δούμε τον πρώην μας σε μια νομική παράσταση διαμεσολάβησης, καθώς η διαδικασία του διαζυγίου δεν ήταν φιλική. Φανταζόμαστε μια λαμπερή μπάλα disco που έχει μέσα εμάς, και οι μικρές επιφάνειες των κατόπτρων λάμπουν έξω ολόγυρα μας. Κάθε αρνητική ενέργεια αντανακλάται νοητά στο πρόσωπο πίσω, ενώ προστατεύουμε την δική μας ενέργεια.

3. Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο πιάνει, αλλά πρόκειται για ένα παλιό μεταφυσικό κόλπο. Περνούμε ένα πλαστικό μπουκάλι νερού και γράφουμε το όνομα του ανθρώπου που θεωρούμε ότι με κάποιο τρόπο μας κλέβει ενέργεια. Τοποθετούμε αυτό το κομμάτι χαρτί στο μπουκάλι νερό και βάζουμε το μπουκάλι νερό στην κατάψυξη. Αυτό θα παγώσει την ενέργειά τους.

4. Ο κάκτος είναι μια συμβουλή που λειτουργεί για τους ανθρώπους που διέρχονται από δύσκολα διαζύγια ή που έχουν ενοχλητικούς γείτονες. Αν κάποιος μας ενοχλεί στο σπίτι μας, αγοράζουμε έναν κάκτο και τον τοποθετούμε στο πεζοδρόμιο λίγο πιο μακριά από το σπίτι μας - συνήθως στο γραμματοκιβώτιο. Γράφουμε το όνομα του ανθρώπου που υποψιαζόμαστε, σε ένα κομμάτι χαρτί και το τοποθετούμε κάτω από τον κάκτο. Αυτό θα διασφαλίσει ότι η ενέργειά του δεν μπορεί να εισβάλλει στο σπίτι μας. Ας αποφύγουμε να τοποθετήσουμε τον κάκτο όμως μέσα στο σπίτι μας, γιατί αυτό μπορεί να δημιουργήσει αρνητική ενέργεια που θέλουμε να αποφύγουμε.

5. Όταν θα βρεθούμε γύρω από ένα θυμωμένο, αρνητικό άτομο, ηρεμούμε με την ενέργεια του ροζ χρώματος, κλείνοντας τα μάτια μας για μια στιγμή και φανταζόμαστε να τους αγκαλιάζει ένα ροζ σύννεφο. Εμποτίζουμε την ενέργειά τους με την αγάπη και το φως του ροζ και σιγά-σιγά αλλά σταθερά, θα δούμε το θυμό τους να διασκορπίζεται.

6. Βέβαια, μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος για να ασχοληθούμε μαζί τους είναι να το βάλουμε απλά στα πόδια. Είναι σημαντικό να αγαπάμε τον εαυτό μας αρκετά, ώστε να ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να συμβιβαστούμε με την αρνητικότητα τους. Στην καρδιά του κάθε ενεργειακού βαμπίρ είναι ο φόβος, η αμφιβολία και η ανασφάλεια. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το πρόσωπο, εκτός από την αγάπη που προέρχεται από την αληθινή πίστη.

7. Περιορίστε το χρόνο που αφιερώνετε με τους ενεργειακούς βαμπίρ. Όσο λιγότερο χρόνο είστε μαζί, τόσο λιγότερο θετική ενέργεια θα χάσετε.

8. Μάθετε αποτελεσματικούς τρόπους για να τερματίσετε τις συνομιλίες με τους ενεργειακούς βαμπίρ (π.χ., έχω μόνο δέκα λεπτά για να μιλήσω.)

9. Μείνετε ήρεμοι και απομακρυσμένοι από τους ενεργειακούς βαμπίρ. Μην αφήσετε την αρνητική τους ενέργεια να σας καταναλώσει.

10. Να είστε ειλικρινείς για τις ανάγκες σας (π.χ. "Χρειάζομαι αυτή τη φορά για να εργαστώ / να διαβάζω / χαλαρώσω / άσκηση").

11. Αποφύγετε να προσπαθήσετε να τις διασώσετε ή να διορθώσετε τα προβλήματα ενός ενεργειακού βαμπίρ.

12. Πρακτική περπατώντας μακριά από τους ενεργειακούς βαμπίρ. Όσο περισσότερο το κάνετε, τόσο πιο εύκολο γίνεται.

13. Περιορίστε την επαφή με τους βρυγείς ενέργειας.

14. Αποφύγετε να βρίσκεστε σε στενούς χώρους με ενεργειακούς βαμπίρ (ανελκυστήρες, αυτοκίνητα κ.λπ.). Η αρνητική ενέργεια είναι η αλίευση.

15. Καθορίστε και φυλάξτε τον προσωπικό σας χώρο από τους ενεργειακούς βαμπίρ.

16. Πείτε στους βρικόλακες της ενέργειας που αισθάνεστε άβολα συζητώντας συγκεκριμένους ανθρώπους ή περιστάσεις.

17. Σταθείτε για τον εαυτό σας και τα όριά σας! Ο χρόνος σας, η θετική ενέργεια και οι πόροι σας είναι πολύτιμοι και πρέπει να προστατεύονται στενά από τους ενεργειακούς βαμπίρς.

Λίγα χρόνια αργότερα, μετά την "όχι και τόσο θετική" συζήτηση με με ένα δικό μου άτομο τότε κατάλαβα.
Όλοι οδηγούμε το λεωφορείο της ζωής μας. Έχουμε την καλύτερη θέση και το καλύτερο όραμα για το δρόμο. Ο καθένας μας, όμως περιορίζεται από τις αμφιβολίες και τους φόβους του. Αλλά εμείς ξέρουμε καλύτερα και γνωρίζουμε ότι κάθε οδηγός θα πρέπει να δοκιμαστεί στο ταξίδι του. Κάθε οδηγός θα συναντήσει αρνητικότητα, αρνητές, οδοφράγματα, τρύπια λάστιχα, τον φόβο και την αμφιβολία για την «οδήγηση» του. Κανείς δεν περνά μέσα από τη ζωή χωρίς να δοκιμαστεί, αλλά η απάντηση σε αυτές τις δοκιμές είναι θετική ενέργεια. Και ο απόλυτος κανόνας για το δρόμο είναι το όραμά μας, η θετική ενέργεια και το δίκαιο που πρέπει να είναι μεγαλύτερα από την αρνητικότητα, τον φόβο και την αμφιβολία του καθενός. Όταν θα τροφοδοτήσουμε τη ζωή μας, την εργασία και την ομάδα μας με θετική ενέργεια, θα απολαύσουμε σίγουρα τη βόλτα της ζωής μας... και θα κρατήσουμε τα ενεργειακά βαμπίρ μακριά από το λεωφορείο μας ή ακόμα καλύτερα θα τους μετατρέψουμε σε θετικούς επιβάτες.

H ανθρώπινη ψυχή μπορεί να μεταμοσχευτεί?

H ανθρώπινη ψυχή μπορεί να μεταμοσχευτεί?

Η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης τα τελευταία 30 χρόνια τρέχει με ιλιγγιώδη ρυθμό και τα θαύματα του χθες είναι τυπικές διαδικασίες του σήμερα. Έτσι έχει αποδειχθεί με τις μεταμοσχεύσεις καρδιάς που έχουν γίνει σχεδόν εργασία ρουτίνας στα διάφορα νοσοκομεία του κόσμου. Ωστόσο, κάθε τόσο προκύπτει κάποια ιστορία που μας καθηλώνει και μας αναγκάζει να παρατηρήσουμε πως δεν πρόκειται για κάτι το τόσο συνηθισμένο σε ορισμένες περίπλοκες επεμβάσεις. Ο λόγος γίνεται για την προτεινόμενη υπόθεση ότι οι ασθενείς δε θα μπορούσαν να πάρουν μόνο τα όργανα από τους δότες, αλλά ακόμα και αναμνήσεις ή την... ίδια την ‘ψυχή’ του δότη και αυτό αποτελεί σίγουρα μια πολύ περίεργη πρόταση.

Ας δούμε λίγα θέματα.
Η αλλόκοτη αυτή πιθανότητα προέκυψε από την ανεξήγητη περίπτωση του Sonny Graham ενός κατά τα φαινόμενα ευτυχισμένου παντρεμένου 69χρονου που ζει στην Πολιτεία της Georgia. Αυτοπυροβολήθηκε χωρίς προειδοποίηση, χωρίς να έχει δείξει ποτέ στο παρελθόν κάποιο σημάδι στεναχώριας ή κατάθλιψης. Οι φίλοι του περιέγραψαν το γεγονός σαν μια δράση πάθους, αλλά χωρίς αιτία.

Η υπόθεση θα παρέμενε απλά μια απομονωμένη περίπτωση τραγωδίας εάν δεν συνέπιπτε το γεγονός, ότι ο Sonny είχε δεχτεί μέσω μεταμόσχευσης την καρδιά από έναν άντρα, ο οποίος είχε επίσης αυτοπυροβοληθεί κάτω από απαράλλαχτες συνθήκες. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίεργα από το γεγονός, ότι λίγο μετά την μεταμόσχευση ο Sonny συνάντησε τη γυναίκα του δότη και την ερωτεύτηκε ακαριαία.

"Όταν την πρωτογνώρισα," είπε ο Sonny σε μια τοπική εφημερίδα, "απλά έμεινα να την κοιτώ προσηλωμένος. Ένιωσα σαν να τη γνώριζα από χρόνια. Δεν μπορούσα να σηκώσω τα μάτια μου από πάνω της."

Μίλησε για μια βαθιά και έντονη αγάπη για εκείνη. Ήταν στιγμιαίο και γεμάτο πάθος. Το είδος αυτό του έρωτα που ξεχειλίζει από πάθος και σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο του νου και να εγκαταλείπεις κάθε λογική. Πολύ σύντομα παντρεύτηκαν.

Η τραγωδία του Sonny Graham θα μείνει στην ιστορία χωρίς αμφιβολία, ως μια φοβερή σύμπτωση. Άλλωστε δεν υπάρχει κάποια υπόνοια ότι οι αναμνήσεις ή ακόμα και ο ίδιος ο χαρακτήρας του δότη, θα μπορούσε να μεταμοσχευτεί μαζί με την καρδιά. Ουσιαστικά κάθε γιατρός ή επιστήμονας θα έλεγε ότι η καρδιά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αντλία. Ο θρόνος του νου, η συνείδησή μας, η ίδια η ψυχή μας εάν κάτι τέτοιο υπάρχει εντοπίζεται στον εγκέφαλο. Ο μοναδικός έλεγχος της καρδιάς στο νου μας αφορά στο εάν στέλνει αίμα στον εγκέφαλό μας. Από τότε που ο William Harvey αποκάλυψε τα μυστήρια της καρδιάς και της κυκλοφορίας του αίματος, αιώνες πριν, το παραπάνω γεγονός ισχύει άνευ αμφιβολίας.
Ή τουλάχιστον, σχεδόν χωρίς αμφιβολία.

Κάποιοι τολμηροί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι οι αναμνήσεις και ο χαρακτήρας μας δεν κωδικοποιούνται μόνο μέσα στους εγκεφαλικούς νευρώνες αλλά σε ολόκληρο το σώμα μας. Η συνείδηση, καθώς ισχυρίζονται, δημιουργείται από κάθε ζωντανό κύτταρο του σώματος τα οποία δρουν σε συμφωνία μεταξύ τους. Υποστηρίζουν ότι οι καρδιά μας, το συκώτι αλλά και κάθε ένα όργανο του σώματος φυλάσσει τις αναμνήσεις μας, οδηγεί τα συναισθήματά μας και μας εμποτίζει με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μας. Ολόκληρο το σώμα είναι ο θρόνος της ψυχής και όχι μόνο ο εγκέφαλος. Και εάν κάποιο από τα όργανα αυτά θα πρέπει να μεταμοσχευτεί σε άλλο άτομο, τμήμα των αναμνήσεων ίσως ακόμα και στοιχεία της ψυχής πιθανόν να μεταμοσχεύονται μαζί με αυτό.

Υπάρχουν για την ώρα περισσότερες από 70 τεκμηριωμένες περιπτώσεις παρόμοιες με αυτή του Sonny, όπου ασθενείς που τους δόθηκαν όργανα έλαβαν μαζί με αυτά στοιχεία της προσωπικότητας του δότη του οργάνου. Ο καθηγητής Gary Schwartz και οι συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο της Arizona έχουν τεκμηριώσει πολυάριθμες, κατά τα φαινόμενα ανεξήγητες εμπειρίες, που μοιάζουν με αυτή του Sonny. Και κάθε μία τέτοια περίπτωση αποτελεί μια ευθεία πρόκληση στο ιατρικό κατεστημένο.

Σε μια περίφημη υπόθεση που αποκαλύφθηκε από την ομάδα του καθηγητή Schwartz, ένα 18χρονο αγόρι που έγραφε ποιήματα, έπαιζε μουσική και συνέθετε τραγούδια σκοτώθηκε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, οι γονείς του βρέθηκαν μπροστά από μια κασέτα ενός τραγουδιού που είχε γράψει και που είχε τίτλο 'Danny, Η Καρδιά μου Είναι Δική Σου'. Στους στίχους του τραγουδιού το αγόρι έλεγε πως ένιωθε τον θάνατο μοιραία να τον πλησιάζει και πως ήταν η μοίρα του να δοθεί η καρδιά του. Μετά το θάνατό του η καρδιά του μεταμοσχεύτηκε σε ένα 18χρονο κορίτσι που την έλεγαν Danielle.

Όταν οι γονείς συνάντησαν τη Danielle της έπαιξαν λίγη από τη μουσική που είχε γράψει ο γιος τους και εκείνη, παρόλο που δεν είχε ακούσει το τραγούδι ποτέ πριν στη ζωή της, ήξερε τα λόγια και μπορούσε να συμπληρώσει τους στίχους.

Ο καθηγητής Schwartz ερεύνησε επίσης την περίπτωση μιας 29χρονης που ήταν λεσβία και εθισμένη στην τροφή από fast-food, η οποία πήρε την καρδιά μιας 19χρονης χορτοφάγοι που περιγραφόταν ως 'νυμφομανής'. Μετά τη μεταμόσχευση είπε στους φίλους της ότι σιχαινόταν πλέον το κρέας και πως δεν έβρισκε πλέον τις γυναίκες ελκυστικές. Λίγο καιρό μετά τη μεταμόσχευση παντρεύτηκε έναν άντρα.

Τα συμβάντα αυτά που σχετίζονται με μεταμοσχεύσεις δεν περιορίζονται μόνο σε καρδιές. Και τα νεφρά φαίνεται ότι φέρουν κάποια από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που τα είχαν αρχικά. Ας πάρουμε την περίπτωση της Lynda Gammons από το Weston του Lincolnshire, η οποία έδωσε το ένα από τα νεφρά της στον άντρα της, Ian. Από τότε που έγινε η εγχείρηση ο Ian πιστεύει πως πήρε κάποια στοιχεία από την προσωπικότητα της γυναίκας του. Ανέπτυξε μια αγάπη για την κατασκευή γλυκών, τα ψώνια, το καθάρισμα και την κηπουρική. Πριν από τη μεταμόσχευση απεχθανόταν κάθε είδος οικιακής εργασίας. Υιοθέτησε επίσης και έναν σκύλο, αν και πριν από την εγχείρηση είχε αδυναμία στις γάτες ενώ η γυναίκα του προτιμούσε τους σκύλους.

Είναι εύκολο να απορρίψει κανείς τέτοιες περιπτώσεις ως αερολογίες. Αλλά οι κινεζικές αρχές τις παίρνουν στα σοβαρά. Πρόσφατα ενδιαφέρθηκαν για τις ιδέες του καθηγητή Schwartz και ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα για να ελέγχουν τους ασθενείς που έχουν υποστεί μεταμοσχεύσεις. (Δεδομένου ότι πολλά 'δωρισμένα' όργανα στην Κίνα προέρχονται από εκτελεσμένους πολιτικούς κρατούμενους, κάποιος κυνικός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ανησυχούν για κάποια 'επιδημική' πολιτική ανταρσία που μπορεί να διαδοθεί μέσα από δωρισμένα όργανα. Ωστόσο οι παραδόσεις των Κινέζων πριν από τον Κομμουνισμό, αλλά ακόμα και σήμερα, περιλαμβάνουν δοξασίες που σχετίζονται με το ότι η ψυχή και η συνείδηση συνδέονται και με την βιολογική υπόσταση του ανθρώπου).

Πολλοί επιστήμονες θα ισχυριστούν βέβαια, ότι δεκάδες χιλιάδων όργανα έχουν μεταμοσχευτεί ανά τον κόσμο και έτσι είναι αναμενόμενες μερικές περίεργες περιπτώσεις όπως αυτές που έχουν αναφερθεί. Δεν αποτελεί εξάλλου έκπληξη το γεγονός, πως μετά από μία μεγάλη και σημαντική για τη ζωή του ανθρώπου επέμβαση, όπως μια μεταμόσχευση καρδιάς, ο ασθενής είναι πιθανό να αλλάξει κάποια σημεία του χαρακτήρα του. Ποιος θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος όταν έχει κοιτάξει το θάνατο με τα ίδια του τα μάτια;

Τα ισχυρότατα φάρμακα που χρειάζονται για να γίνουν οι διαδικασίες της μεταμόσχευσης μπορούν επίσης να προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά. Εάν τα βάλουμε όλα αυτά μαζί δεν είναι καθόλου άξιο απορίας που κάποιοι ασθενείς αφήνουν το νοσοκομείο με μια εντελώς αλλαγμένη οπτική ζωής. Αυτό που εκπλήσσει ωστόσο με αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι ότι κάποιοι ασθενείς γίνονται διαφορετικοί μετά την εγχείρηση, αλλά το ότι οι αλλαγές είναι τόσο συγκεκριμένες.

"Είναι μια στοχευμένη αλλαγή προσωπικότητας," λέει ο καθηγητής Schwartz. "Εάν αυτό ήταν το αποτέλεσμα φαρμάκων, στρες, ή απλά σύμπτωση, κανένα από τα στοιχεία αυτά δε θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα συγκεκριμένα μοτίβα μεταφοράς της πληροφορίας που ταιριάζουν με αυτά του δότη."

Εάν ο καθηγητής Schwartz και οι ομοϊδεάτες του έχουν δίκιο, θα καταστρεφόταν μία από τις δομικές λίθους της μοντέρνας βιολογίας. Αλλά και πάλι, η μοντέρνα βιολογία έχει ένα μικρό ένοχο μυστικό: δεν έχει μέχρι στιγμής κάποια βιώσιμη θεωρία για να εξηγήσει το πώς αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις και πως σχηματίζεται η συνείδηση. Στην πραγματικότητα, η επιστήμη δεν έχει ακόμα εξηγήσει τι ακριβώς είναι η συνείδηση, από πού προέρχεται και σε ποιο σημείο του σώματος εντοπίζεται. Έτσι, ίσως οι ποιητές και οι ρομαντικοί των διαφόρων εποχών να μην έχουν και τόσο άδικο όταν αναφέρονται στην καρδιά ως την έδρα των συναισθημάτων του ανθρώπου. Και εάν μπορούμε να μεταμοσχεύσουμε καρδιές, ίσως δεν είναι και τόσο παράτολμο να υποθέσουμε ότι τμήμα του πνεύματος πηγαίνει μαζί με αυτές. Ποιος ξέρει ίσως κάποια μέρα οι γιατροί να μπορούν να προσφέρουν και μια 'μεταμόσχευση χαρακτήρα'.

Ταξίδια στο Παραφυσικό

Ο Mike Mazarakis ερευνητής μεταφυσικών φαινόμενον από Την Ομάδα 

ATHENS PARANORMAL INVESTIGATIONS 

Η Πρώτη Εκπομπή Με θέμα: 

Kυνήγι φαντασμάτων

Φαντάσματα.

Η Δεύτερη Εκπομπή με θέμα:

Αστρική προβολή.

Αστρικό Ταξίδι.

Συνειδητό ονείρεμα.

Η Τρίτη Εκπομπή με θέμα:

Εξωαισθητηριακή αντίληψη. 

ESP Τηλεπάθεια. 

Σπήλαιο Πεντέλης ή Σπήλαιο Νταβέλη.

Η τετάρτη Εκπομπή με θέμα:

 Κοκκινοσπιτο Της Σύρου.

Μaster Σenteris.

Η πεμπτη Εκπομπή με θέμα:  

Hoax 

Συμβολισμοί. 

Τα Παιδιά Ιντιγκο.

Η Έκτη Εκπομπή με θέμα το:

Slender Man 

Bloody Mary story 

Mothman / Ο Χρησμός της Πεταλούδας

Η Έβδομη Εκπομπή με θέμα: 

Στοιχειωμενες Κούκλες

Έρευνα στην Βιλλα Λεβίδης 

Wicca

Η Όγδοη Εκπομπή Με θέμα:

Αλιστερ Κρόουλι: 

Ο μεγαλύτερος σατανιστής όλων των εποχών 

Λυκάνθρωπος

To Νησί με Τις Στοιχειωμενες Κούκλες

To Νησί με Τις Στοιχειωμενες Κούκλες



Έξω από το Mexico City, στη λίμνη Tesuilo, υπάρχει ένα μέρος που θα λάτρευαν οι οπαδοί των θρίλερ.
Ένα νησί γεμάτο εγκαταλελειμένες κούκλες που αποσυντίθεται με τα χρόνια, άλλες χωρίς χέρια, άλλες χωρίς κεφάλι, άλλες κρυμμένες στις κουφάλες των δέντρων και άλλες κρεμασμένες.
Είναι το Νησί με τις Κούκλες, ή αλλιώς Isla de las Munecas, εδώ που το 1950 ένας άντρας παράτησε γυναίκα και παιδί για να απομονωθεί για πάντα εκεί.

Ο Santana Barrera βρήκε όμως στις όχθες της ακτής, το πτώμα από ένα κοριτσάκι.
Στο ποτάμι, μια κούκλα επέπλεε. Θέλοντας να τιμήσει το νεκρό παιδί, πήρε την κούκλα και την κρέμασε σ' ένα δέντρο.
Όσο περνούσε ο καιρός ο Βarrera, έβρισκε και κρεμούσε στα δέντρα κούκλες γιατί πίστευε πως το πνεύμα του κοριτσιού τον καταδίωκε.
Κάποιοι συγγενείς του έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι ο Μπαρέρα στοιχειώθηκε από το πνεύμα του κοριτσιού, το οποίο τον καθοδηγούσε, γι’ αυτό απέκτησε τη μανία με τις κρεμασμένες κούκλες.
Περνώντας ο καιρός, ο Μπαρέρα έχασε τα λογικά του και άρχισε να διαδίδει ότι οι κούκλες ήταν στοιχειωμένες....
Όπως έλεγε, τα βράδια οι κούκλες κουνιούνταν, μιλούσαν μεταξύ τους, τον βοηθούσαν ακόμα και στις εργασίες του στο νησί.

Ο περισσότερος κόσμος δεν πίστεψε την ιστορία με το πνιγμένο κορίτσι και οι «στοιχειωμένες» κούκλες δεν προκάλεσαν φόβο. ... Πολλοί υποστήριξαν ότι ήταν προϊόν της φαντασίας του Μπαρέρα, που υπέφερε από μοναξιά στο νησί. Υπήρξαν όμως και αρκετοί, όπως συμβαίνει συνήθως με τις ανατριχιαστικές ιστορίες, που θεώρησαν αληθινό το περιστατικό με το κορίτσι και τις στοιχειωμένες κούκλες, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι τις έχουν δει να κουνιούνται, τις έχουν ακούσει να ψιθυρίζουν, ενώ βρέθηκαν και κάποιοι που υποστήριξαν ότι ενώ βρίσκονταν μέσα σε μια βάρκα, οι κούκλες προσπάθησαν να τους παρασύρουν προς το «στοιχειωμένο» νησί.... Τα ΜΜΕ τον εντόπισαν και έκαναν αρκετές φορές αφιερώματα στην ζωή αυτού του παράξενου άντρα που διηγούνται ιστορίες για το πνεύμα του κοριτσιού. 50 χρόνια αφότου ο Χούλιαν Σαντάνα Μπαρέρα βρέθηκε πνιγμένος στο ίδιο σημείο, που ο ίδιος είχε βρει το κοριτσάκι... Όσο περίεργη και απίστευτη είναι αυτή η ιστορία και παρόλο που η κοινή λογική αποκλείει το ενδεχόμενο το Νησί με τις κούκλες να είναι στοιχειωμένο, είναι γεγονός πως δύσκολα θα πήγαινε κανείς εκεί μόνος του. Για το βράδυ, ούτε συζήτηση…...
Το νησί έπειτα, άρχισε ν' αποτελεί πόλο έλξης τουριστών. Πολλοί επισκέπτονται το νησί και αφήνουν εκεί κούκλες, ενώ γίνονται πλέον φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής. Το μέρος προκαλεί ανατριχίλα σε όποιον το επισκεφθεί..

Η στοιχειωμένη κούκλα Okiku

Η στοιχειωμένη κούκλα Okiku

Αν έψαχνες μια τρομαχτική ιστορία για να διηγηθεί στο χαμηλά φωτισμένο σαλόνι σου, μόλις την βρήκες. Αυτή η ιστορία πρόκειται για την στοιχειωμένη γιαπωνέζικη κούκλα Okiku, της οποίας τα μαλλιά δεν σταμάτησαν ποτέ να μακραίνουν.

Έχετε ακούσει σίγουρα μια ιστορία για στοιχειωμένη κούκλα, η οποία ζήλευε την ζωή του κοριτσιού που την είχε και αποφάσισε να την κυριεύσει. Φυσικά μιλάμε για την κινηματογραφική παραγωγή της διαβολικής κούκλας Annabelle, την οποία για να την δει κανείς πρέπει να είναι αρκετά προετοιμασμένος. Ωστόσο, το ίδιο δεν ισχύει για την Okiku καθώς ο λόγος για τον οποίο είναι γνωστή, δεν είναι επειδή είναι διαβολική.

Η Okiku θεωρείται μία από τις πιο στοιχειωμένες κούκλες του κόσμου και πρόκειται για έναν αστικό μύθο, ο οποίος όμως είναι αρκετά διαδεδομένος. Η ιστορία της κούκλας ξεκινάει κάπου το 1918. Ένα 17χρονο αγόρι με το όνομα Eikichi Suzuki, περνώντας από ένα κατάστημα στην αγορά του Saporro στο νησί Hokkaido στην Ιαπωνία, παρατήρησε μέσα από την βιτρίνα μία παραδοσιακή ιαπωνική κούκλα 40 εκατοστών. Αμέσως σκέφτηκε να την κάνει δώρο στην μικρή του αδερφή.

Φτιαγμένη από πορσελάνη, από το υλικό που είναι φτιαγμένες όλες οι ανατριχιαστικές κούκλες άλλωστε, φορούσε κιμονό, είχε μαύρα μάτια και μαύρα μαλλιά που έφταναν μέχρι τον ώμο. Από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε κατάλαβε ότι η αδερφή του θα την λάτρευε κι έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκε στο μαγαζί και την αγόρασε.

Όπως ακριβώς υπολόγιζε, η μικρή του αδελφή λάτρεψε την κούκλα αμέσως. Περνούσε όλη την ημέρα παίζοντας μαζί της και χτενίζοντας τα μαύρα μαλλιά της. Μάλιστα την βάφτισε Okiku, όπως ακριβώς έλεγαν και εκείνη. Οι δυο τους ήταν αχώριστες μέχρι τη στιγμή που το η μικρή αδερφή του Eikichi αρρώστησε βαριά.

Μέσα σε ένα χρόνο οι γονείς του κοριτσιού αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την κόρη τους. Άρχιζε να βήχει και να κρυώνει συνέχεια. Τελικά είχε προσβληθεί από κάποιας βαριάς μορφής γρίπη και πέθανε. Μετά τον θάνατο της Okiku, η οικογένειά της, όπως ήταν φυσικό, ήταν συντετριμμένη για την τραγική απώλεια.

Τοποθέτησαν διάφορα αγαπημένα αντικείμενα της κόρης τους στον οικογενειακό βωμό. Ανάμεσά τους ήταν και η κούκλα που η κόρη τους αγαπούσε τόσο πολύ. Ωστόσο, δεν άργησαν να αντιληφθούν ότι συνέβαινε κάτι παράξενο. Τα μαλλιά της κούκλας μάκραιναν! Από τους ώμους όπου έφταναν αρχικά, τα μαλλιά έφταναν σιγά σιγά μέχρι τα γόνατα. Όσο κι αν έκοβαν τα μαλλιά της, αυτά συνέχισαν να μακραίνουν και πάντα έφταναν, για ανεξήγητο λόγο, μέχρι τα γόνατα!

Η οικογένεια συμπέρανε ότι το πνεύμα της κόρης τους ζούσε μέσα στην κούκλα. Το 1938 αποφάσισαν να μετακομίσουν αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν με την κούκλα. Από τη μία είχαν αγριέψει λίγο και τους τρόμαζε η παρουσία της, από την άλλη δε τους πήγαινε η καρδιά να την εγκαταλείψουν εφόσον, όπως πίστευαν, μέσα της ζούσε το πνεύμα της κόρης τους. Κάπως έτσι πήραν την απόφαση και την παρέδωσαν στον ναό Mannenji, στην πόλη Iwamizawa του Hokkaido της Ιαπωνίας.

Η οικογένεια ενημέρωσε τους μοναχούς για το παράξενο φαινόμενο με τα μαλλιά της αλλά εκείνοι δεν εξέφρασαν κάποιον ενδοιασμό. Την τοποθέτησαν σε ένα ανοιχτό ξύλινο κουτί στον βωμό του ναού. Όποτε τα μαλλιά μεγάλωναν, τα έκοβαν. Αυτό είχε γίνει πια μέρος της καθημερινότητάς τους.

Οι τοπικοί θρύλοι λένε πως η κούκλα παραμένει εκεί ακόμη και σήμερα και πως τα μαλλιά της συνεχίζουν να μεγαλώνουν. Κανείς ωστόσο δεν ξέρει πώς και γιατί μεγαλώνουν. Η κούκλα Okiku έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για αρκετούς Ιάπωνες συγγραφείς τρόμου και πολλές ταινίες, που κυκλοφόρησαν σε DVD κι όχι στη μεγάλη οθόνη, έχουν βασιστεί στο μύθο της.

Δεν είναι σαφές τι συμβαίνει με τα μαλλιά της Okiku. Κανείς ως τώρα δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει το πως μεγαλώνουν συνεχώς! Είναι ένα υπερφυσικό φαινόμενο, ή κάποια φάρσα; Έχουν ληφθεί δείγματα από την κούκλα, τα οποία αποδεικνύουν ότι πρόκειται για φυσικά μαλλιά, κάτι που δεν είναι περίεργο, καθώς την εποχή που κατασκευάστηκε η κούκλα δεν υπήρχαν τεχνητά μαλλιά και όλες οι πορσελάνινες κούκλες φτιάχνοντας με φυσικά. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να πρόκειται για φάρσα, ή καλοστημένο τέχνασμα για να αυξήσουν οι μοναχοί την επισκεψιμότητα στον ναό τους. Πάντως, αν ποτέ βρεθείτε στο Iwamizawa της Ιαπωνίας και θελήσετε να την δείτε, θα την βρείτε στον ναό Mannenji. Εκεί, η Okiku στέκεται στο κουτί της με τα κομμένα μαλλιά της, φορώντας το κιμονό της και κοιτάζοντας τους επισκέπτες με τα μαύρα, κενά μάτια της.