Φαντάσματα και Πόλτεργκαϊστ.
Συμφωνα με μελετες.Τα φαντάσματα είναι υποτιθέμενα ασώματα πνεύματα νεκρών. Συχνά λέγεται ότι κατοικούν μέσα σε στοιχειωμένα σπίτια, ειδικά σε εκείνα που έχουν συμβεί φόνοι. Το γιατί κάποια θύματα φόνου παραμένουν για μια αιωνιότητα για να στοιχειώσουν ένα σπίτι ενώ άλλα εξατμίζονται, είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής.
Ένα Πόλτεργκαϊστ είναι κυριολεκτικά ένα "θορυβώδες πνεύμα". Τα πόλτεργκαϊστ κανουν αισθητή την παρουσία τους με το να παράγουν θορύβους και να πετάνε έπιπλα ή κανάτες και κουζινικά εδώ και εκεί.
Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν φυσικές αλλαγές μέσα σε στοιχειωμένα σπίτια, ιδιαίτερα μια αίσθηση παρουσίας που συνοδεύεται από μείωση της θερμοκρασίας και ανεξήγητους ήχους. Δεν φαντάζονται πράγματα. Τα περισσότερα στοιχειώματα συμβαίνουν μέσα σε παλιά κτίρια που συνήθως έχουν ρεύματα αέρα.
Επιστήμονες που έχουν ερευνήσει τα στοιχειωμένα σπίτια εξηγούν την αλλαγή της θερμοκρασίας και τους ήχους βρίσκοντας τις πηγές των ρευμάτων, όπως άδειοι χώροι πίσω από τοίχους ή ρεύματα που τίθενται σε κίνηση από κύματα ήχων χαμηλής συχνότητας που παράγονται από τόσο πεζά πράγματα όπως αεριστήρες.
Εχει βρεθεί επίσης ότι οι υπόηχοι μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στην ψυχολογία του ατόμου όπως την αίσθηση μιας παρουσίας, θλίψη, εφίδρωση κτλ.
Ένα Πόλτεργκαϊστ είναι κυριολεκτικά ένα "θορυβώδες πνεύμα". Τα πόλτεργκαϊστ κανουν αισθητή την παρουσία τους με το να παράγουν θορύβους και να πετάνε έπιπλα ή κανάτες και κουζινικά εδώ και εκεί.
Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν φυσικές αλλαγές μέσα σε στοιχειωμένα σπίτια, ιδιαίτερα μια αίσθηση παρουσίας που συνοδεύεται από μείωση της θερμοκρασίας και ανεξήγητους ήχους. Δεν φαντάζονται πράγματα. Τα περισσότερα στοιχειώματα συμβαίνουν μέσα σε παλιά κτίρια που συνήθως έχουν ρεύματα αέρα.
Επιστήμονες που έχουν ερευνήσει τα στοιχειωμένα σπίτια εξηγούν την αλλαγή της θερμοκρασίας και τους ήχους βρίσκοντας τις πηγές των ρευμάτων, όπως άδειοι χώροι πίσω από τοίχους ή ρεύματα που τίθενται σε κίνηση από κύματα ήχων χαμηλής συχνότητας που παράγονται από τόσο πεζά πράγματα όπως αεριστήρες.
Εχει βρεθεί επίσης ότι οι υπόηχοι μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στην ψυχολογία του ατόμου όπως την αίσθηση μιας παρουσίας, θλίψη, εφίδρωση κτλ.
Τα φαινόμενα πόλτεργκαϊστ είναι σπάνια, αλλά για πολλούς ανθρώπους η ύπαρξή τους είναι αναμφισβήτητη. Θορυβοποιό πνεύμα ή πόλτεργκαϊστ, είναι ένα πνεύμα ή μια ανεξήγητη δύναμη, που μετακινεί αντικείμενα όπως κούπες, τηλεοράσεις, έπιπλα, ή ανοίγει πόρτες και παράθυρα.
Θόρυβοι όπως κρότοι, ξυσίματα, μακρόσυρτοι ήχοι, χτυπήματα σε τοίχους, έπιπλα, παράθυρα και πόρτες - είναι παραδείγματα της δράσης ενός θορυβοποιού πνεύματος. Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι άκρως φυσιολογικά, εάν έχουν προέλθει από τη δράση κάποιου ανθρώπου, ζώου, μηχανήματος, γενικότερα κάποιας φυσικής αιτίας. Παρολαυτά, όλα τα προαναφερθέντα φαινόμενα ανήκουν στην κατηγορία των πόλτεργκαϊστ, όταν δεν τα έχει προκαλέσει ούτε η βροχή, ούτε ο αέρας, ούτε το χέρι ενός ανθρώπου ή η ουρά ενός περαστικού ζώου. Το ποιος τα έχει προκαλέσει είναι ανεξήγητο.
Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν αναφερθεί περιπτώσεις από κλίνες που κινιόντουσαν χωρίς φανερή αιτία ή από πτώση βράχων. Σ' αυτές τις αναφορές, θα μπορούσε εύκολα κάποιος να υποθέσει πως οφειλόντουσαν στην ολισθηρότητα της λάσπης ή σε σεισμούς. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε πως πολλοί πολιτισμοί του παρελθόντος και του σήμερα, έχουν αναφορές από πνεύματα που αλληλεπιδρούν με τους ζωντανούς μέσω της εκδήλωσης παρόμοιων φαινομένων.
Κάποιοι παραψυχολόγοι ερμηνεύουν τα περίεργα αυτά γεγονότα ως έναν ιδιόμορφο και ανεξήγητο τρόπο έκφρασης που υιοθετούν άτομα στα οποία έχει συμβεί κάποιο ψυχολογικό τραύμα. Άλλοι ερευνητές έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το φαινόμενο πόλτεργκαϊστ αναφερόμενοι σε μπάλες φωτός, στατικό ηλεκτρισμό, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, ιονισμένο αέρα, κατασκευασμένες ιστορίες (απάτες), εχθρικά πνεύματα, ή ακόμα και σε αρνητική ενέργεια που δεν υποχωρεί μετά από το θάνατο κάποιου που ήταν φορέας της. Σύμφωνα με την τελευταία ερμηνεία, οι αρνητικού τύπου συγκινήσεις μπορούν να έχουν τέτοια ισχύ, που φτάνουν να αποτελούν από μόνες τους μία οντότητα, η οποία δρα πλέον ανεξάρτητα και μετά το θάνατο του ανθρώπου, μέσω του οποίου είχε δημιουργηθεί. Φυσικά, όλα αυτά είναι μόνο υποθέσεις.
Θόρυβοι όπως κρότοι, ξυσίματα, μακρόσυρτοι ήχοι, χτυπήματα σε τοίχους, έπιπλα, παράθυρα και πόρτες - είναι παραδείγματα της δράσης ενός θορυβοποιού πνεύματος. Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι άκρως φυσιολογικά, εάν έχουν προέλθει από τη δράση κάποιου ανθρώπου, ζώου, μηχανήματος, γενικότερα κάποιας φυσικής αιτίας. Παρολαυτά, όλα τα προαναφερθέντα φαινόμενα ανήκουν στην κατηγορία των πόλτεργκαϊστ, όταν δεν τα έχει προκαλέσει ούτε η βροχή, ούτε ο αέρας, ούτε το χέρι ενός ανθρώπου ή η ουρά ενός περαστικού ζώου. Το ποιος τα έχει προκαλέσει είναι ανεξήγητο.
Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν αναφερθεί περιπτώσεις από κλίνες που κινιόντουσαν χωρίς φανερή αιτία ή από πτώση βράχων. Σ' αυτές τις αναφορές, θα μπορούσε εύκολα κάποιος να υποθέσει πως οφειλόντουσαν στην ολισθηρότητα της λάσπης ή σε σεισμούς. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε πως πολλοί πολιτισμοί του παρελθόντος και του σήμερα, έχουν αναφορές από πνεύματα που αλληλεπιδρούν με τους ζωντανούς μέσω της εκδήλωσης παρόμοιων φαινομένων.
Κάποιοι παραψυχολόγοι ερμηνεύουν τα περίεργα αυτά γεγονότα ως έναν ιδιόμορφο και ανεξήγητο τρόπο έκφρασης που υιοθετούν άτομα στα οποία έχει συμβεί κάποιο ψυχολογικό τραύμα. Άλλοι ερευνητές έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το φαινόμενο πόλτεργκαϊστ αναφερόμενοι σε μπάλες φωτός, στατικό ηλεκτρισμό, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, ιονισμένο αέρα, κατασκευασμένες ιστορίες (απάτες), εχθρικά πνεύματα, ή ακόμα και σε αρνητική ενέργεια που δεν υποχωρεί μετά από το θάνατο κάποιου που ήταν φορέας της. Σύμφωνα με την τελευταία ερμηνεία, οι αρνητικού τύπου συγκινήσεις μπορούν να έχουν τέτοια ισχύ, που φτάνουν να αποτελούν από μόνες τους μία οντότητα, η οποία δρα πλέον ανεξάρτητα και μετά το θάνατο του ανθρώπου, μέσω του οποίου είχε δημιουργηθεί. Φυσικά, όλα αυτά είναι μόνο υποθέσεις.
Κάποιοι άνθρωποι που εξασκούνται στην αστρική προβολή (εξωσωματική εμπειρία, κατά την οποία ένας μη υλικός φορέας του ανθρώπου ταξιδεύει εκτός του σώματος επισκεπτόμενος πεδία του φυσικού κόσμου, αλλά και άλλα αόρατα πεδία που συχνά ονομάζονται ως αστρικά) έχουν αναφέρει πως «είδαν» κακά πνεύματα. Κάποιοι άλλοι που αποτελούν τη μειοψηφία αυτών των περιπτώσεων, έχουν αναφερθεί σε παρόμοια οράματα, αλλά επειδή οι εμπειρίες τους έχουν προκληθεί από χρήση παραισθησιογόνων ουσιών, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η αντίληψή τους να έχει διαστρεβλωθεί από την επίδραση των ουσιών αυτών.
Εδώ και πολλά χρόνια, έχουν υπάρξει αμέτρητες αναφορές από στοιχειωμένα σπίτια, εγκαταλειμμένες κατοικίες και άλλα χτίσματα. Οι περισσότερες τέτοιες μαρτυρίες συνήθως παραμένουν στην αφάνεια, απασχολώντας το πολύ κάποιες τοπικές εφημερίδες, ή αποτελούν μικρές αναφορές σε εσωτερικές σελίδες από μεγαλύτερες εφημερίδες κι έτσι χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να τις ανακαλύψει. Ωστόσο κάποιες από αυτές είναι αρκετά γνωστές. Πρέπει βέβαια να ληφθεί υπόψη, πως πολλές από τις ιστορίες αυτές παρουσιάζουν αρκετές ασυνέπειες, αλλά υπάρχουν και μερικές που είναι πειστικές.
Μία από τις παλαιότερες τέτοιες ιστορίες τοποθετείται χρονικά στο 858 μ.Χ. και σύμφωνα με αυτήν, κάποιο κακό πνεύμα εκσφενδόνιζε βαριές πέτρες σε ένα αγροτόσπιτο και προκαλούσε βίαιους κραδασμούς στους τοίχους από τη δύναμη των χτυπημάτων αυτών. Άλλες αναφορές περιλαμβάνουν τον «δαιμονικό τυμπανιστή» (Demon Drummer) στο Tedworth το 1661, έναν μάγο με το όνομα Livingston το 1797, το κυνήγι των αδελφών μαγισσών το 1848, το συμβάν του Borley Rectory του 1929, καθώς και τις περιπτώσεις των Enfield, Mackenzie και Entity στα τέλη του 20ου αιώνα. Με μία σχετική έρευνα μπορεί κανείς να ανακαλύψει αρκετές τέτοιες ιστορίες, σε πολλές από τις οποίες η αστυνομία, διάφοροι παραψυχολόγοι-ερευνητές, ή ακόμα και επιστήμονες δεν μπόρεσαν να βρουν μία φυσική αιτία που να προκάλεσε τα αναφερόμενα φαινόμενα.
Όπως και πολλά άλλα ανεξήγητα φαινόμενα, οι περιπτώσεις της δράσης των θορυβοποιών πνευμάτων εξάπτουν το νου των ανθρώπων που έχουν την τάση να ενδιαφέρονται για τα παράξενα πράγματα, αλλά αμφισβητούνται συνάμα από πολλούς άλλους που δε δέχονται οτιδήποτε δεν μπορεί να ερμηνευτεί με φυσικά αίτια. Προτείνονται έτσι φυσικές λύσεις ως αιτίες για τη δημιουργία των φαινομένων αυτών και εάν δεν υπάρχει μία τέτοια λύση, οι ίδιες οι μαρτυρίες θέτονται υπό αμφισβήτηση. Η επιστήμη ωστόσο συνεχώς εξελίσσεται και κάτι το οποίο άνηκε παλαιότερα στη σφαίρα του ανεξήγητου, σήμερα μπορεί κάλλιστα να αιτιολογηθεί και κάτι που σήμερα μας φαίνεται αινιγματικό, μπορεί να συναντήσει την εξήγησή του στο μέλλον. Έτσι, ίσως είναι προτιμότερο να επιλέξει κανείς μία μέση θέση στην θέαση των φαινομένων αυτών: ούτε να απορρίπτει το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι τα βίωσαν, αλλά ούτε και να επιλέγει ακραίες ερμηνείες και θεωρίες, χρησιμοποιώντας ακόμα και αυτές τις ίδιες τις μαρτυρίες για να υποστηρίξει τις θεωρίες που δημιούργησε για να τις εξηγήσει.
Εδώ και πολλά χρόνια, έχουν υπάρξει αμέτρητες αναφορές από στοιχειωμένα σπίτια, εγκαταλειμμένες κατοικίες και άλλα χτίσματα. Οι περισσότερες τέτοιες μαρτυρίες συνήθως παραμένουν στην αφάνεια, απασχολώντας το πολύ κάποιες τοπικές εφημερίδες, ή αποτελούν μικρές αναφορές σε εσωτερικές σελίδες από μεγαλύτερες εφημερίδες κι έτσι χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να τις ανακαλύψει. Ωστόσο κάποιες από αυτές είναι αρκετά γνωστές. Πρέπει βέβαια να ληφθεί υπόψη, πως πολλές από τις ιστορίες αυτές παρουσιάζουν αρκετές ασυνέπειες, αλλά υπάρχουν και μερικές που είναι πειστικές.
Μία από τις παλαιότερες τέτοιες ιστορίες τοποθετείται χρονικά στο 858 μ.Χ. και σύμφωνα με αυτήν, κάποιο κακό πνεύμα εκσφενδόνιζε βαριές πέτρες σε ένα αγροτόσπιτο και προκαλούσε βίαιους κραδασμούς στους τοίχους από τη δύναμη των χτυπημάτων αυτών. Άλλες αναφορές περιλαμβάνουν τον «δαιμονικό τυμπανιστή» (Demon Drummer) στο Tedworth το 1661, έναν μάγο με το όνομα Livingston το 1797, το κυνήγι των αδελφών μαγισσών το 1848, το συμβάν του Borley Rectory του 1929, καθώς και τις περιπτώσεις των Enfield, Mackenzie και Entity στα τέλη του 20ου αιώνα. Με μία σχετική έρευνα μπορεί κανείς να ανακαλύψει αρκετές τέτοιες ιστορίες, σε πολλές από τις οποίες η αστυνομία, διάφοροι παραψυχολόγοι-ερευνητές, ή ακόμα και επιστήμονες δεν μπόρεσαν να βρουν μία φυσική αιτία που να προκάλεσε τα αναφερόμενα φαινόμενα.
Όπως και πολλά άλλα ανεξήγητα φαινόμενα, οι περιπτώσεις της δράσης των θορυβοποιών πνευμάτων εξάπτουν το νου των ανθρώπων που έχουν την τάση να ενδιαφέρονται για τα παράξενα πράγματα, αλλά αμφισβητούνται συνάμα από πολλούς άλλους που δε δέχονται οτιδήποτε δεν μπορεί να ερμηνευτεί με φυσικά αίτια. Προτείνονται έτσι φυσικές λύσεις ως αιτίες για τη δημιουργία των φαινομένων αυτών και εάν δεν υπάρχει μία τέτοια λύση, οι ίδιες οι μαρτυρίες θέτονται υπό αμφισβήτηση. Η επιστήμη ωστόσο συνεχώς εξελίσσεται και κάτι το οποίο άνηκε παλαιότερα στη σφαίρα του ανεξήγητου, σήμερα μπορεί κάλλιστα να αιτιολογηθεί και κάτι που σήμερα μας φαίνεται αινιγματικό, μπορεί να συναντήσει την εξήγησή του στο μέλλον. Έτσι, ίσως είναι προτιμότερο να επιλέξει κανείς μία μέση θέση στην θέαση των φαινομένων αυτών: ούτε να απορρίπτει το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι τα βίωσαν, αλλά ούτε και να επιλέγει ακραίες ερμηνείες και θεωρίες, χρησιμοποιώντας ακόμα και αυτές τις ίδιες τις μαρτυρίες για να υποστηρίξει τις θεωρίες που δημιούργησε για να τις εξηγήσει.
