Το όνομα της κούκλας είναι «Robert the doll» και είναι τρομακτική.
Δεν είναι δηλαδή ένα παιχνίδι για μικρά παιδιά, αλλά υλικό για μια ταινία τρόμου και Φημολογείται πως… είναι δαιμονισμένη!
Η μοναδική στο είδος της κούκλα είναι 113 ετών και αυτή την στιγμή βρίσκεται στο Μουσείο Fort East Martello της Φλόριντα. Η ιστορία της άρχισε το 1906, όταν δόθηκε σε ένα μικρό αγόρι ως παιχνίδι όταν ήταν 6 χρόνων. Η κούκλα είναι φτιαγμένη από άχυρο και του τη χάρισε η νταντά του που κατάγονταν από τις Μπαχάμες και φημολογείται ότι εξασκούσε μαύρη μαγεία.
Ο Robert Eugene Otto. Οι δυο τους έγιναν αμέσως αχώριστοι. Κάπου εκεί όμως ξεκίνησαν τα προβλήματα. Κάποιοι υποστηρίζουν πως η κούκλα ήταν ο τρόπος που διάλεξε ένας υπηρέτης, ώστε να κάνει μάγια βουντού στην οικογένεια Otto που του είχε φερθεί άσχημα. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως ο μικρός Gene, δέθηκε συναισθηματικά μαζί της σε τέτοιο βαθμό, που κάποια στιγμή εκείνη ζωντάνεψε!
Σε κάθε περίπτωση, οι ανατριχιαστικές ιστορίες που συνοδεύουν την κούκλα ξεκίνησαν λίγους μήνες μετά την άφιξη της στο σπίτι του Robert Eugene, όλο και πιο πολλή άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Αντικείμενα να εξαφανίζονται και να επανεμφανίζονται σπασμένα. Όταν ρωτούσαν τον Robert Eugene για τις ζημιές που γίνονταν, απαντούσε πως «Ο Robert The Doll το έκανε». Γείτονες έλεγαν πως έβλεπαν τον Robert The Doll στα παράθυρα του σπιτιού, τη νύχτα. Τις νυχτερινές ώρες οι υπηρέτες ξυπνούσαν από έναν περίεργο ήχο και άκουγαν βαριά βήματα πάνω στη στέγη. Ένα περίεργο βουητό και τραγούδι ακουγόταν κατά καιρούς από το φυτώριο και ύστερα υπήρχε μια αλλόκοτη μεταφυσική δραστηριότητα. Επιτραπέζιες λάμπες γύριζαν ανάποδα, έπιπλα άλλαζαν θέση από μόνα τους μπροστά στα μάτια του προσωπικού αλλά και των γονιών του Ρόμπερτ.
Ο Eugene την κατηγορούσε όποτε γινόταν ένα ατύχημα, ενώ της καταλόγιζε κακή συμπεριφορά. Οι γονείς του πίστευαν ότι πήγαινε να φορτώσει στην κούκλα τις δικές του αταξίες.
Ο Eugene συμπεριφερόταν στην κούκλα λες και ήταν άνθρωπος. Την έντυσε με τα δικά του ρούχα και της έδωσε το όνομά του. Τον είχαν ακούσει να ρωτάει πράγματα στην κούκλα και μετά να απαντάει ο ίδιος με εντελώς διαφορετική φωνή και μάλιστα σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα και μη αναγνωρίσιμη να απαντάει. Τα υπόλοιπα παιχνίδια του καταστρέφονταν το ένα μετά το άλλο, με δράστη την κούκλα, όπως έλεγε το μικρό αγόρι.
Τα παιδιά της γειτονιάς, από την άλλη, έλεγαν πως είχαν δει την κούκλα να τους παρακολουθεί την στιγμή που έπαιζαν, από διάφορα σημεία του σπιτιού. Μια θεία του μικρού έπεισε τους γονείς του να βάλουν την κούκλα στην σοφίτα της. Λίγο μετά από την μεταφορά της στην σοφίτα, η θεία πέθανε από εγκεφαλικό.
Ο Eugene ξαναβρήκε την κούκλα όταν μεγάλωσε και της αφιέρωσε ένα ολόκληρο δωμάτιο.
Όταν οι γονείς του Ρόμπερτ πέθαναν εκείνος παντρεύτηκε την Άνν Πάρκερ, μια κοσμική κυρία και μετακόμισε στο δικό της σπίτι. Η κούκλα τοποθετήθηκε στη σοφίτα της καινούριας οικίας αλλά την έβλεπαν συχνά να κάθεται στο κεφαλόσκαλο και να παρακολουθεί τον Ρόμπερτ να εκτινάσσεται από τις σκάλες της σοφίτας.
Μια φορά η σύζυγος του Ρόμπερτ είχε θορυβηθεί ακούγοντας ένα τραγούδι, με την φωνή της κούκλας, χαρακτήρισε το τραγούδι: « θύμιζε τραγούδι που τραγουδούν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο ». Άλλη μια φορά μπαίνοντας, βρήκε την κούκλα να κάθεται σε μια από τις παλαιές καρέκλες του συζύγου της, παρ’ όλο που την ξανά βάλε στην θέση της προτού βγει από την σοφίτα, άκουσε βήματα πίσω της, γύρισε και είδε την κούκλα να κάθεται όχι στην καρέκλα από όπου την πήρε αλλά στην απέναντι από αυτήν.
Μια φορά η σύζυγος του Ρόμπερτ είχε θορυβηθεί ακούγοντας ένα τραγούδι, με την φωνή της κούκλας, χαρακτήρισε το τραγούδι: « θύμιζε τραγούδι που τραγουδούν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο ». Άλλη μια φορά μπαίνοντας, βρήκε την κούκλα να κάθεται σε μια από τις παλαιές καρέκλες του συζύγου της, παρ’ όλο που την ξανά βάλε στην θέση της προτού βγει από την σοφίτα, άκουσε βήματα πίσω της, γύρισε και είδε την κούκλα να κάθεται όχι στην καρέκλα από όπου την πήρε αλλά στην απέναντι από αυτήν.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα η γυναίκα του πέθανε και το 1974 απεβίωσε και ο ίδιος. Ο Eugene δεν αποχωρίστηκε από την κούκλα του μέχρι και το τέλος της ζωής του.
Μετά την απώλεια του ζεύγους το σπίτι πωλήθηκε σε μια οικογένεια που είχε ένα δεκάχρονο κοριτσάκι.
Η νέα οικογένεια δεν πίστευαν σε παραφυσικά φαινόμενα.
Μια μέρα το παιδί βρήκε στη σοφίτα την κούκλα και έτσι έγινε η νέα ιδιοκτήτρια του Robert The Doll. Όμως η κούκλα αντιπαθούσε το κοριτσάκι και έτσι ποδοπάτησε και ακρωτηρίασε τις άλλες κούκλες του κοριτσιού. Λένε πως το 10χρονο κοριτσάκι ξυπνούσε κι έβρισκε την κούκλα να κάθεται στο πρόσωπό του, επειδή ήθελε να το πνίξει. αυτό ήταν το πρώτο συμβάν λίγο αργότερα έγινε και το δεύτερο συμβάν οπού το κατοικίδιο τους βρέθηκε μυστηριωδώς να είναι συνυφασμένο με το καλώδιο του φυτωρίου και τις περσίδες, ο Ρόμπερτ η κούκλα και πάλι κλείστηκε στην σοφίτα.
Μια μέρα το παιδί βρήκε στη σοφίτα την κούκλα και έτσι έγινε η νέα ιδιοκτήτρια του Robert The Doll. Όμως η κούκλα αντιπαθούσε το κοριτσάκι και έτσι ποδοπάτησε και ακρωτηρίασε τις άλλες κούκλες του κοριτσιού. Λένε πως το 10χρονο κοριτσάκι ξυπνούσε κι έβρισκε την κούκλα να κάθεται στο πρόσωπό του, επειδή ήθελε να το πνίξει. αυτό ήταν το πρώτο συμβάν λίγο αργότερα έγινε και το δεύτερο συμβάν οπού το κατοικίδιο τους βρέθηκε μυστηριωδώς να είναι συνυφασμένο με το καλώδιο του φυτωρίου και τις περσίδες, ο Ρόμπερτ η κούκλα και πάλι κλείστηκε στην σοφίτα.
Η οικογένεια μετακόμισε αμέσως και το σπίτι μετατράπηκε σε σπίτι με ιστορική αξία του καλλιτέχνη, ενώ το 1994 η κούκλα δωρίθηκε στο μουσείο Martello.
Κάπου εκεί ίσως φαντάζεστε ότι τελείωσε η ιστορία. Δεν είναι όμως έτσι.
Η κούκλα Robert ειναι τώρα ένα φαινόμενο που απασχολεί πολλούς επισκέπτες του μουσείου Martello στο ιστορικό Custom House, στο Key West της Φλόριντα.
Οι υπάλληλοι το μουσείο παρατήρησαν αμέσως μια αλλαγή στην ατμόσφαιρα από την στιγμή που η κούκλα έγινε ένα από τα άπλα εκθέματά του μουσείου... έτσι νόμιζαν.
Τα προβλήματα δεν άργησαν να ξεκινήσουν αφού η κούκλα σκαρφάλωνε στον τοίχο όπως οι αράχνες, από εκεί έβριζε και καταριόταν το τρομοκρατημένο προσωπικό. Τελικά την έπιασαν και την τοποθέτησαν σε μια πλαστική θήκη όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Ωστόσο την κατηγορούν ακόμη για πολλά περίεργα γεγονότα μέσα και έξω από το μουσείο. Είναι ακόμη ντυμένη με τη στολή του ναύτη που της έφτιαξε ο Ρόμπερτ από τα δικά του ρούχα και κρατάει ένα μικρό αρκουδάκι.
Οι επισκέπτες παραπονιούνταν ότι οι φωτογραφικές τους μηχανές δεν λειτουργούν όταν τις στρέφουν προς τον Robert. Μόλις απομακρυνθούν, δουλεύουν ξανά σαν να μην συνέβη τίποτα. Κάποιοι πάλι λένε ότι κατάφεραν να τραβήξουν φωτογραφία, αλλά άκουσαν την κούκλα να τους καταριέται, επειδή δεν τους έδωσε άδεια!
Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά, στο μουσείο άρχισαν να φτάνουν γράμματα που απευθύνονταν στον Robert, την κούκλα, από ανθρώπους που είχαν ήδη επισκεφτεί το μουσείο. Στα γράμματα ζητούσαν από τον Robert να συγχωρήσει την αγενή συμπεριφορά τους. Μερικοί παρακαλούσαν κιόλας!
Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά, στο μουσείο άρχισαν να φτάνουν γράμματα που απευθύνονταν στον Robert, την κούκλα, από ανθρώπους που είχαν ήδη επισκεφτεί το μουσείο. Στα γράμματα ζητούσαν από τον Robert να συγχωρήσει την αγενή συμπεριφορά τους. Μερικοί παρακαλούσαν κιόλας!
Αυτή η κούκλα ήταν αφορμή για όλες τις ταινίες τρόμου που γυρίστηκαν μέχρι σήμερα π.χ. Chuckie αλλά και τα βιβλία τρόμου που έχουν γραφτεί.
Ο Robert The Doll καταχωρήθηκε ως «στοιχειωμένη κούκλα» από την Παραψυχολογική Εταιρία των ΗΠΑ.
Υπάρχει η φήμη πως ο Robert The Doll καταριέται αυτούς που τον φωτογραφίζουν, εκτός εάν πάρουν ευγενικά την άδειά του. Χιλιάδες γράμματα έχουν σταλεί στο μουσείο και ζητούν από τον Robert The Doll, να τους συγχωρέσει και να πάρει πίσω την κατάρα του.
Ο πρώην διευθυντής δήλωσε ότι, « Ήταν τόσο πρωτόγνωρο για μας που πιστεύαμε ότι ίσως ήταν μια φάρσα και κάποιος είχε φτιάξει αυτήν την κούκλα ως τηλεκατευθυνόμενη, μα όταν αρχίζαμε και την συσκευάζαμε μας παρακαλούσε να την πάμε στο σπίτι όπου ζούσε. Αν και αυτό που είπα ακούγεται απίστευτο ακόμα και για μας που το ζήσαμε… »!! Ακόμα, μέχρι και σήμερα η διεύθυνση του μουσείου και το προσωπικό ισχυρίζονται ότι ακόμη υπάρχουν παραφυσικές δραστηριότητες της κούκλας και συχνά την κατηγορούν για πολλά περίεργα γεγονότα μέσα και γύρω από το μουσείο.
Τι συμβαίνει τελικά με αυτή την κούκλα?
Ερευνητές μεταφυσικών δραστηριοτήτων δηλώνουν ότι η φοβερή κούκλα συνέχιζε τη δραστηριότητά της και μετά το θάνατο του Ρόμπερτ. Κάποιοι ακούν τον ήχο του τραγουδιού της, ενώ λένε ότι τρομάζει τα παιδιά με τρομακτικές γκριμάτσες.
Πολλοί προσπάθησαν να εξηγήσουν τι συμβαίνει με την συγκεκριμένη κούκλα μα κάνεις μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να δώσει κάποια απάντηση, φταίει η όψη της που κάνει τον κόσμο να αυθυποβάλλεται; Ή λέτε να είναι πραγματικά σατανική; Πάντως το προσωπικό του μουσείου όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, προτείνει στους επισκέπτες να συστηθούν πριν την πλησιάσουν, ελπίζοντας πως με την ευγένεια θα είναι ασφαλείς...
No comments:
Post a Comment