Βιβλίο των δειγμάτων ταπετσαρίας
Οι σελίδες του "Σκιές από τα Τείχη του Θανάτου" με αρσενικό.
Οι σκιές από τα τείχη του θανάτου, που τυπώθηκαν το 1874 και μετράνε περίπου 22 με 30 ίντσες, είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο για δύο λόγους: τη σπανιότητά του, και το γεγονός ότι, αν τον αγγίξεις, μπορεί να σε σκοτώσει. Περιέχει μόλις κάτω από εκατό δείγματα ταπετσαρίας, κάθε ένα από τα οποία είναι κορεσμένο με δυνητικά επικίνδυνα επίπεδα αρσενικού.
Το βιβλίο είναι έργο του Δρ. Robert M. Kedzie, Ένωσης Χειρουργών κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου και αργότερα καθηγητής Χημείας στο Κρατικό Γεωργικό Κολέγιο του Μίτσιγκαν (τώρα MSU). Όταν ήλθε να υπηρετήσει στο συμβούλιο υγείας του κράτους στη δεκαετία του 1870, έθεσε ως στόχο την ευαισθητοποίηση σχετικά με τους κινδύνους των χρωματισμένων με αρσενικό ταπετσαριών. Αν και μια θανατηφόρα τοξίνη, το αρσενικό μπορεί να αναμιχθεί με χαλκό και να γίνει όμορφα χρώματα και χρωστικές ουσίες, συνήθως το Πράσινο του Scheele ή το Πράσινο του Παρισιού. Αυτό δεν ήταν φαινομενικό φαινόμενο: κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα, η αμερικανική ιατρική ένωση εκτιμά ότι όσο το 65 τοις εκατό όλων των ταπετσαριών στις Ηνωμένες Πολιτείες περιείχε αρσενικό.
Οι Βικτοριανοί γνώριζαν ότι το αρσενικό ήταν δηλητηριώδες όταν φάει, φυσικά - είχε κερδίσει τη φήμη του ως «σκόνη κληρονομίας» που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για παράδειγμα, για να χτυπήσει τις ηλικιωμένες θείες με μεγάλες περιουσίες - αλλά οι περισσότεροι είδαν λίγο κίνδυνο να σοβάξουν τα σπίτια τους με τα πράγματα. Ο Kedzie υποστήριξε (σωστά, τώρα γνωρίζουμε) ότι οι αρσενικές ταπετσαρίες ρίχνουν μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης που μπορούν να εισπνευστούν ή να καταναλωθούν. Στον πρόλογο των σκιών, προειδοποιεί ότι το αρσενικό μπορεί να σκοτώσει όχι μόνο από «ξαφνική και βίαιη καταστροφή της ζωής» αλλά από αργή, χρόνια δηλητηρίαση, μια μυστηριώδη και επίμονη ασθένεια που μπορεί να διαταράξει τον πάσχοντα και τον γιατρό. Έγραψε για τις γυναίκες που άρρωσταν και αποχώρησαν στα υπνοδωμάτια με ταπετσαρία τους για να αναρρώσουν, χωρίς να ξέρουν ότι όλο αυτό το διάστημα εισπνέουν "έναν αέρα φορτωμένο με την ανάσα του θανάτου".
Στο πλαίσιο της εκστρατείας του για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις δηλητηριώδεις εφημερίδες, ο Kedzie παρήγαγε 100 αντίτυπα των σκιών και τους έστειλε στις δημόσιες βιβλιοθήκες του Μίτσιγκαν. Ο καθένας είναι ένας λεπτός τόμος που περιέχει λίγες λέξεις - απλά μια σελίδα τίτλου, ένα σύντομο πρόγευμα και ένα σημείωμα από το Συμβούλιο Υγείας που εξηγεί το σκοπό του βιβλίου και συμβουλεύει τους βιβλιοθηκονόμους να μην αφήσουν τα παιδιά να τα χειριστούν. Η μακάβρια σελίδα τίτλου αναπαράγει ένα απόσπασμα από το Βιβλικό Βιβλίο του Λευιτικού: "Και ιδού, αν η πληγή είναι στους τοίχους του σπιτιού, με κοίλες ραβδώσεις, πρασινωπό ή κοκκινωπό", τότε ο ιερέας ... θα κάνει το σπίτι να ξύνεται γύρω από , και θα χύσουν τη σκόνη που θα αποξέσουν χωρίς την πόλη σε ένα ακάθαρτο μέρος. Οι υπόλοιπες σελίδες, 86 ολόκληρες, αποτελούνται από δείγματα ταπετσαρίας που λαμβάνονται από κοινού εμπόρους.
Από τα αρχικά 100 αντίτυπα, μόνο τέσσερα παραμένουν. Οι περισσότερες βιβλιοθήκες, ανησυχώντας για τη δηλητηρίαση των προστάτιδων τους, κατέστρεψαν τις ποσότητες τους. Δύο από τα επιζόντα βιβλία παραμένουν στο Μίτσιγκαν - ένα στο MSU και το άλλο στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Το αντίγραφο της MSU στηρίζεται σε ένα σταθερό ράφι στο τμήμα ειδικών συλλογών της βιβλιοθήκης, το οποίο στεγάζεται σε ένα κατάλληλα πράσινο κουτί. Κάθε σελίδα είναι χωριστά εγκλωβισμένη σε πλαστικό, έτσι ώστε οι ερευνητές και οι περίεργοι να το χειριστούν χωρίς φόβο.
Το βιβλίο σφραγίστηκε μόλις το 1998. Πριν από αυτό, λέει ο Andrew Lundeen, μέλος του προσωπικού του Κέντρου Πληροφοριών Turfgrass της MSU, ο οποίος συμβουλεύεται το τμήμα ειδικών συλλογών της βιβλιοθήκης, «όσοι θέλουν να δουν το βιβλίο έπρεπε να φορούν ειδικά γάντια. Υπήρχαν περιορισμοί για το πόσο καιρό θα μπορούσατε να το βγάλετε έξω, και έπρεπε να είστε πολύ προσεκτικοί - μην γλείφετε τα δάχτυλά σας και γυρίζετε τη σελίδα ".
Τα άλλα δύο αντίγραφα των σκιών έχουν κάνει το δρόμο τους στη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και στην Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής, η οποία έχει ψηφιοποιήσει ολόκληρο τον τόμο και την έκανε ελεύθερα διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Αυτό δεν ήταν απλό έργο: Ο δρ. Stephen Greenberg, επικεφαλής του τμήματος σπάνιων βιβλίων και πρώιμων χειρογράφων του τμήματος της Ιστορίας της Ιατρικής της NLM, λέει ότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να ταιριάζουν σε προστατευτικά εργαλεία πριν χειριστούν το βιβλίο.
"Έχει σαρωθεί σε εργαστηριακές συνθήκες, κάτω από καπνοδόχο", λέει ο Δρ Greenberg, αναφερόμενος στους μεγάλους θαλάμους εξαερισμού που χρησιμοποιούνται στα εργαστήρια χημείας για να αναρροφά επικίνδυνα αέρια. "Οι τύποι της εικόνας που φορούν μάσκες και κουκούλες." Η NLM εργάζεται επί του παρόντος για να ενσωματώσει τον όγκο της όπως έχει κάνει η MSU. προηγουμένως, διατηρήθηκε απομονωμένη σε σφραγισμένο δοχείο.
Τα χρώματα των δειγμάτων ταπετσαρίας έχουν ξεθωριάσει κάπως τον αιώνα και το μισό από τότε που ο Δρ. Kedzie τα δεσμεύει, αλλά οι αποχρώσεις και τα σχέδια τους παραμένουν λαμπερά. Ο Lundeen λέει ότι καμία ψηφιακή εικόνα δεν μπορεί να το κάνει δικαιοσύνη: "Αξίζει να το δούμε αυτοπροσώπως. Το φως παίζει από αυτό όμορφα. "
"Αλλά," προσθέτει, "είναι σαν ένα βάτραχο δηλητήριο βέλος. Τα πιο όμορφα πράγματα μπορεί να είναι τα πιο επικίνδυνα. "
Οι σελίδες του "Σκιές από τα Τείχη του Θανάτου" με αρσενικό.
Οι σκιές από τα τείχη του θανάτου, που τυπώθηκαν το 1874 και μετράνε περίπου 22 με 30 ίντσες, είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο για δύο λόγους: τη σπανιότητά του, και το γεγονός ότι, αν τον αγγίξεις, μπορεί να σε σκοτώσει. Περιέχει μόλις κάτω από εκατό δείγματα ταπετσαρίας, κάθε ένα από τα οποία είναι κορεσμένο με δυνητικά επικίνδυνα επίπεδα αρσενικού.
Το βιβλίο είναι έργο του Δρ. Robert M. Kedzie, Ένωσης Χειρουργών κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου και αργότερα καθηγητής Χημείας στο Κρατικό Γεωργικό Κολέγιο του Μίτσιγκαν (τώρα MSU). Όταν ήλθε να υπηρετήσει στο συμβούλιο υγείας του κράτους στη δεκαετία του 1870, έθεσε ως στόχο την ευαισθητοποίηση σχετικά με τους κινδύνους των χρωματισμένων με αρσενικό ταπετσαριών. Αν και μια θανατηφόρα τοξίνη, το αρσενικό μπορεί να αναμιχθεί με χαλκό και να γίνει όμορφα χρώματα και χρωστικές ουσίες, συνήθως το Πράσινο του Scheele ή το Πράσινο του Παρισιού. Αυτό δεν ήταν φαινομενικό φαινόμενο: κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα, η αμερικανική ιατρική ένωση εκτιμά ότι όσο το 65 τοις εκατό όλων των ταπετσαριών στις Ηνωμένες Πολιτείες περιείχε αρσενικό.
Οι Βικτοριανοί γνώριζαν ότι το αρσενικό ήταν δηλητηριώδες όταν φάει, φυσικά - είχε κερδίσει τη φήμη του ως «σκόνη κληρονομίας» που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για παράδειγμα, για να χτυπήσει τις ηλικιωμένες θείες με μεγάλες περιουσίες - αλλά οι περισσότεροι είδαν λίγο κίνδυνο να σοβάξουν τα σπίτια τους με τα πράγματα. Ο Kedzie υποστήριξε (σωστά, τώρα γνωρίζουμε) ότι οι αρσενικές ταπετσαρίες ρίχνουν μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης που μπορούν να εισπνευστούν ή να καταναλωθούν. Στον πρόλογο των σκιών, προειδοποιεί ότι το αρσενικό μπορεί να σκοτώσει όχι μόνο από «ξαφνική και βίαιη καταστροφή της ζωής» αλλά από αργή, χρόνια δηλητηρίαση, μια μυστηριώδη και επίμονη ασθένεια που μπορεί να διαταράξει τον πάσχοντα και τον γιατρό. Έγραψε για τις γυναίκες που άρρωσταν και αποχώρησαν στα υπνοδωμάτια με ταπετσαρία τους για να αναρρώσουν, χωρίς να ξέρουν ότι όλο αυτό το διάστημα εισπνέουν "έναν αέρα φορτωμένο με την ανάσα του θανάτου".
Στο πλαίσιο της εκστρατείας του για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις δηλητηριώδεις εφημερίδες, ο Kedzie παρήγαγε 100 αντίτυπα των σκιών και τους έστειλε στις δημόσιες βιβλιοθήκες του Μίτσιγκαν. Ο καθένας είναι ένας λεπτός τόμος που περιέχει λίγες λέξεις - απλά μια σελίδα τίτλου, ένα σύντομο πρόγευμα και ένα σημείωμα από το Συμβούλιο Υγείας που εξηγεί το σκοπό του βιβλίου και συμβουλεύει τους βιβλιοθηκονόμους να μην αφήσουν τα παιδιά να τα χειριστούν. Η μακάβρια σελίδα τίτλου αναπαράγει ένα απόσπασμα από το Βιβλικό Βιβλίο του Λευιτικού: "Και ιδού, αν η πληγή είναι στους τοίχους του σπιτιού, με κοίλες ραβδώσεις, πρασινωπό ή κοκκινωπό", τότε ο ιερέας ... θα κάνει το σπίτι να ξύνεται γύρω από , και θα χύσουν τη σκόνη που θα αποξέσουν χωρίς την πόλη σε ένα ακάθαρτο μέρος. Οι υπόλοιπες σελίδες, 86 ολόκληρες, αποτελούνται από δείγματα ταπετσαρίας που λαμβάνονται από κοινού εμπόρους.
Από τα αρχικά 100 αντίτυπα, μόνο τέσσερα παραμένουν. Οι περισσότερες βιβλιοθήκες, ανησυχώντας για τη δηλητηρίαση των προστάτιδων τους, κατέστρεψαν τις ποσότητες τους. Δύο από τα επιζόντα βιβλία παραμένουν στο Μίτσιγκαν - ένα στο MSU και το άλλο στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Το αντίγραφο της MSU στηρίζεται σε ένα σταθερό ράφι στο τμήμα ειδικών συλλογών της βιβλιοθήκης, το οποίο στεγάζεται σε ένα κατάλληλα πράσινο κουτί. Κάθε σελίδα είναι χωριστά εγκλωβισμένη σε πλαστικό, έτσι ώστε οι ερευνητές και οι περίεργοι να το χειριστούν χωρίς φόβο.
Το βιβλίο σφραγίστηκε μόλις το 1998. Πριν από αυτό, λέει ο Andrew Lundeen, μέλος του προσωπικού του Κέντρου Πληροφοριών Turfgrass της MSU, ο οποίος συμβουλεύεται το τμήμα ειδικών συλλογών της βιβλιοθήκης, «όσοι θέλουν να δουν το βιβλίο έπρεπε να φορούν ειδικά γάντια. Υπήρχαν περιορισμοί για το πόσο καιρό θα μπορούσατε να το βγάλετε έξω, και έπρεπε να είστε πολύ προσεκτικοί - μην γλείφετε τα δάχτυλά σας και γυρίζετε τη σελίδα ".
Τα άλλα δύο αντίγραφα των σκιών έχουν κάνει το δρόμο τους στη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και στην Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής, η οποία έχει ψηφιοποιήσει ολόκληρο τον τόμο και την έκανε ελεύθερα διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Αυτό δεν ήταν απλό έργο: Ο δρ. Stephen Greenberg, επικεφαλής του τμήματος σπάνιων βιβλίων και πρώιμων χειρογράφων του τμήματος της Ιστορίας της Ιατρικής της NLM, λέει ότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να ταιριάζουν σε προστατευτικά εργαλεία πριν χειριστούν το βιβλίο.
"Έχει σαρωθεί σε εργαστηριακές συνθήκες, κάτω από καπνοδόχο", λέει ο Δρ Greenberg, αναφερόμενος στους μεγάλους θαλάμους εξαερισμού που χρησιμοποιούνται στα εργαστήρια χημείας για να αναρροφά επικίνδυνα αέρια. "Οι τύποι της εικόνας που φορούν μάσκες και κουκούλες." Η NLM εργάζεται επί του παρόντος για να ενσωματώσει τον όγκο της όπως έχει κάνει η MSU. προηγουμένως, διατηρήθηκε απομονωμένη σε σφραγισμένο δοχείο.
Τα χρώματα των δειγμάτων ταπετσαρίας έχουν ξεθωριάσει κάπως τον αιώνα και το μισό από τότε που ο Δρ. Kedzie τα δεσμεύει, αλλά οι αποχρώσεις και τα σχέδια τους παραμένουν λαμπερά. Ο Lundeen λέει ότι καμία ψηφιακή εικόνα δεν μπορεί να το κάνει δικαιοσύνη: "Αξίζει να το δούμε αυτοπροσώπως. Το φως παίζει από αυτό όμορφα. "
"Αλλά," προσθέτει, "είναι σαν ένα βάτραχο δηλητήριο βέλος. Τα πιο όμορφα πράγματα μπορεί να είναι τα πιο επικίνδυνα. "
link σε pdf Shadows from the walls of death
No comments:
Post a Comment