Το Στοιχειωμένο Σανατόριο (ξενία) στη πάρνηθα.
βρίσκεται ένα διαφορετικό πάρκο. «Το πάρκο των ψυχών» όπως είναι γνωστό. Το πάρκο που οι ψυχές που έχουν «φύγει» βρίσκουν κοινό σημείο συνάντησης με τις ψυχές που βρίσκονται ακόμα εδώ.
Στην Πάρνηθα και συγκεκριμένα δίπλα στο επιβλητικό πρώην ξενοδοχείο Ξενία ή όπως είναι πιο γνωστό στο ευρύ κοινό, το Στοιχειωμένου Σανατορίου στην Πάρνηθα, βρίσκεται ένα πάρκο με γλυπτά από το κομμένα ξύλα του βουνού από την καταστροφική πυρκαγιά του 2007. Εκεί θα συναντήσει κανείς πολλά. Περίεργους ήχους, δονήσεις, περίεργες εικόνες μα πάνω από όλα περίεργα συναισθήματα.
Εκεί το σήμερα συναντά το χθες και του σήμερα. Το χθες του πόνου, της οδύνης και της θλίψης, από τα χρόνια που πέρασαν σε ένα μέρος ταυτισμένο με αυτά.
Η ιστορία του Σανατόριο
Η δημιουργία του Σανατορίου έγινε τον Μάιο του 1912 από την διοίκηση του νοσοκομείου Ευαγγελισμός σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αντωνιάδη, με βάση τα νοσοκομειακά πρότυπα της εποχής και αποφασίζει τότε την ίδρυση του και τη λειτουργία του ως ορεινό αντιφυματικό περίπτερο-θεραπευτήριο. (Είναι γνωστό ότι το κλίμα της Πάρνηθας ήταν πολύ καλό για τους φυματικούς λόγω του καθαρού αέρα ). Στο σανατόριο θα καταλήξουν πολλοί Αθηναίοι φυματικοί καθώς και δεκάδες άνθρωποι από άλλες πόλεις της Ελλάδας που κατέφθαναν και κατασκήνωναν έξω από τις εγκαταστάσεις του μην μπορώντας να πληρώσουν τα νοσήλια που ήταν από 300 έως 480 δραχμές μηνιαίως. Από το 1929 έως το 1938, υπολογίζεται πως στην Ελλάδα πέθαναν σχεδόν 100.000 άνθρωποι από φυματίωση.
Η πείνα και οι κακουχίες που ήρθαν με τον πόλεμο προκάλεσαν έξαρση της ασθένειας. Αν και οι πληροφορίες για τα ιατρικά στατιστικά της εποχής είναι ελάχιστες υπάρχουν αναφορές πως μεταξύ του 1941 και 1943, 18.000 φυματικοί χάνουν τη μάχη με τη νόσο, μόνο στην Αθήνα και τον Πειραιά.
Στο Σανατόριο θα νοσηλευτεί και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος από τον Οκτώβριο του 1937 ως τον Απρίλιο του 1938. Παρά τη νοσηλεία του, ο Γιάννης Ρίτσος δεν θεραπεύθηκε ,άλλα κατά την παραμονή του εκεί έγραψε τρία έργα
<<Μια πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα>> (1937) και το <<Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού >>(1938 )
αφερομενο στο Βασιλη Ρωτα <<Εαρινη Συνφωνια>>(1938)
Ο κεντρικός δρόμος δεν υπήρχε με την σημερινή του μορφή, φτιάχτηκε χειρωνακτικά μεταξύ του 1926 και 1930.
Το Σανατόριο βρέθηκε σε δευτερη μύρα μετά το 1950 με την ανακάλυψη της πενικιλίνης και τον Μάιο του 1965 οι εγκαταστάσεις του σανατορίου πέρασαν στην ιδιοκτησία του ΕΟΤ έναντι 6.500.000 δραχμών.
Η ιστορία του δε σταματά εκεί, καθότι το νοσοκομείο αναλαμβάνει να μετατρέψει σε ξενοδοχείο η περίφημη ομάδα των Ξενία, του ΕΟΤ, με επικεφαλής τον Άρη Κωνσταντινίδη. Τα σχέδια της μετατροπής υπάρχουν ακόμα στο αρχείο του ΕΟΤ και πράγματι στο κτίριο έγιναν αρκετές μετασκευές, τόσο που η σημερινή του όψη δε θυμίζει καθόλου το αρχικό κτίριο. Αν προσέξεις, η στάση του λεωφορείου (που έχει πια σταματήσει να ανεβαίνει την Πάρνηθος) γράφει Ξενία. Βεβαίως, το ξενοδοχείο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία και για κάποιο καιρό στέγασε και τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων του ΕΟΤ αλλά τελικά έκλεισε περίπου το 1985, οπότε και εγκαταλείφθηκε.. Η ιστορία όμως και πάλι δε σταματά εδώ. Το κτίριο φαίνεται να είχε μείνει σχεδόν άθικτο, με όλο του τον εξοπλισμό μέχρι τη φωτιά του 2007. Η φωτιά έκαψε ένα μικρό κομμάτι του κτιρίου, στο ανατολικό τμήμα, χωρίς να το καταστρέψει ολοσχερώς, αλλά έκτοτε ξεκίνησε η σταδιακή λεηλασία του κτιρίου. Ξηλώθηκαν τα πάντα, από τα κάγκελα, μέχρι τα καλώδια στους τοίχους.
Γύρω από το Σανατόριο της Πάρνηθας έχουν από τότε, γεννηθεί δεκάδες αστικοί μύθοι, ενώ το κτίριο παραμένει ορόσημο για τους λάτρεις του παραφυσικού και του ανεξήγητου. Μετά το σεισμό του 1999 το κτίριο έπαθε μεγάλες ζημιές και κρίθηκε ακατάλληλο υπό το φόβο της κατάρρευσης ενώ το έκανε ακόμα πιο επικίνδυνο η μεγάλη πυρκαγιά του 2007 που κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμα της.
Τα τούβλα που τοποθετήθηκαν ώστε να εμποδίσουν την είσοδο στους επισκέπτες και στους «ερευνητές» δεν στάθηκαν αρκετά και το μέρος έχει γίνει μεταξύ άλλων και φωτογραφικός πόλος έλξης . Άνθρωποι που κυνηγούν φαντάσματα (καθώς όπως είπαμε οι αστικοί μύθοι είναι πολλοί) είναι μερικοί από τους επισκέπτες του κτιρίου που είναι γεμάτο μπάζα, σκουπίδια και σύριγγες ναρκωτικών από χρήστες ναρκωτικών μέχρι και σατανιστές που το χρησιμοποιούν για τις τελετές τους.
Στους τοίχους του κτιρίου κάποιοι έχουν γράψει κάποια ακαταλαβιστικα ιδεογράμματα. Άλλοι λένε πως είναι αραβικά σύμβολα, άλλοι λένε πως είναι ινδικά σύμβολα, άλλοι λένε πως τα σύμβολα αυτά είναι σαταναστικά καθώς στο Σανατόριο έχει αναφερθεί ότι γίνονται σατανιστικές τελετές. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια ποια είναι η αλήθεια και το τι σημαίνουν τα σύμβολα αυτά.
Μονό που τελικά η έρευνες μου φέραν στο φως ότι τελικά ειναι αρχαία σανσκριτικά και η τελετή δεν ήταν όπως θέλουν να λένε λίγη ότι ειναι σατανικά, γιατί στης τόσες έρευνες που έχουμε κάνει στο χωρώ του ξενία πότε δεν έχουμε συναντήσει κόσμο μαύροφορεμένο με κεριά άπλα έτσι διατηρείτε ο μύθος
Tο «Πάρκο των ψυχών»
Το πάρκο που οι ψυχές του σήμερα συναντούν τις ψυχές του χθες
Το πάρκο αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό να θυμίζει τον πόνο, την οδύνη, την αγάπη και τον έρωτα που υπήρχε τότε, υπάρχει τώρα και θα υπάρχει στο μέλλον.
Ο καλλιτέχνης έδωσε ζωή στους κορμούς, εκφράζοντας τα συναισθήματα που κατείχαν τους τροφίμους του Σανατορίου κατά την περίοδο του εγκλεισμού τους. «Επειδή η ιστορία επαναναλαμβάνεται και τότε έρχεται πιο αμείλικτη και σκληρή από άλλη φορά αποφάσισα να θυμίσω στους παλιούς και να διδάξω στους νεότερους την ιστορία του ανθρώπινου πόνου του Σανατορίου» λέει ο γλύπτης στο EleftherosTypos.gr.
Κύριε Ντασιώτη πώς σας γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία ενός τόσου ιδιαίτερου Πάρκου;
Εγώ εκείνη την περίοδο δούλευα στο δασαρχείο της Πάρνηθας και βλέποντας αυτό το κτίριο αισθάνθηκα την ανάγκη να μάθω την ιστορία του, μια ιστορία που είναι και ιστορία του τόπου τελικά. Μαθαίνοντας ότι ήταν το Ξενία και πιο πριν το Σανατόριο ήθελα να αναδείξω ότι εκεί πόνεσε κόσμος και επειδή με ενδιαφέρει ο άνθρωπος, θέλησα μέσα από τον πόνο να αναδείξω τι συνέβαινε. Ήθελα να μάθουν οι νεότεροι και να μην ξεχάσουν οι παλιοί. Γιατί αν ξεχνάμε το παρελθόν αυτό επιστρέφει και επιστρέφει πιο σκληρό.
Γιατί επιλέξατε να χρησιμοποιήσετε καμένο ξύλο;
Ο πρώτος λόγος ήταν ότι ήθελα να είναι ξύλο γύρω από το Σανατόριο γιατί πάντα πιστεύω ότι κάτι υπάρχει από τις ψυχές που έζησαν κάποτε σε αυτό το μέρος. Εκεί γύρω κάθονταν οι ασθενείς, έβγαιναν έξω να δουν τον ήλιο, ξαπόσταιναν κάτω από τη σκιά. Ο δεύτερο λόγος είναι ότι συνδύασα και την καταστροφή που έγινε από την πυρκαγιά του 2007, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να ξυπνήσω μνήμες από την πυρκαγιά ούτως ώστε να αποφευχθεί μια ανάλογη καταστροφή. Ήθελα να επαναφέρω μνήμες και στις δύο περιπτώσεις.
Τι άλλο μήνυμα θέλετε να περάσετε μέσα από το έργο σας;
Θέλω οι άνθρωποι να θυμούνται το παρελθόν. Να θυμούνται άσχημες καταστάσεις, τα άσχημα γεγονότα του παρελθόντος γιατί όπως είπαμε αν τα ξεχνάμε αυτά επιστρέφουν. Να καταλαβαίνουν, να συμπονούν τον πόνο του άλλου και να είναι περισσότερο αλληλέγγυοι στα προβλήματα του κόσμου. Έτσι ελπίζω πως ο κόσμος θα είναι καλύτερος.
Υπάρχει κάποιο από τα γλυπτά στο πάρκο που ξεχωρίζεται ιδιαίτερα;
Μπορεί να ακουστεί αστείο αλλά έχω μια τρέλα με το αυτί. Συμβολίζει την θετική είδηση. Όταν ήμουν μικρός ο μεγάλος μου αδερφός αρρώστησε βαριά και τελικά «έφυγε». Πάντα μέσα στο σπίτι οι γονείς μου έψαχναν να ακούσουν την καλή είδηση. Κάποιον ο οποίος έχει κάποιο φάρμακο, κάποια θεραπεία. Περίμεναν πάντα με αγωνία να ακούσουν κάτι θετικό και ευχάριστο. Έτσι ,πάντα ήθελα να φτιάξω ένα αυτί. Έτσι πιστεύω πως ήταν και στο Σανατόριο. Οι ασθενείς περίμεναν με αγωνία να ακούσουν την είδηση που θα τους έκανε καλά. Πως δηλαδή βρέθηκε μια θεραπεία για την νόσο. Πιστεύω πως η είδηση είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή μας, είτε είναι δυσάρεστη είτε είναι χαρμόσυνη.
Στο μέσο του Πάρκου υπάρχει κι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου. Να φανταστώ ότι είναι από τους αγαπημένους σας ποιητές;
Δεν το χάραξα τυχαία! Στο πρώην σανατόριο της Πάρνηθας νοσηλεύτηκε και ο Γιάννης Ρίτσος (σ. σ. στα τέλη του 1973 και για περίπου 6 μήνες), ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας ποιητής και ναι, ο πιο αγαπημένος μου. Στο μέρος αυτό έγραψε και την «Εαρινή συμφωνία» που απόσπασμά της είναι χαραγμένο πάνω στο μάρμαρο. Αυτό που γράφουν οι συγκεκριμένοι στίχοι, περιγράφει τόσο όμορφα το νόημα της ζωής το οποίο θα έπρεπε να στοχεύουν οι άνθρωποι.
Ας επιστρέψουμε λίγο πάλι στο θέμα του Σανατορίου. Κατά την διάρκεια που βρισκόσασταν εκεί, ακούσατε κάποια ιστορία που να σας έχει «μείνει» στο μυαλό;
Ναι. Όταν έφτιαχνα το πάρκο, έμαθα πως στα υπόγεια ήταν το νεκροτομείο. Είναι σημαντικό αυτό για την σκέψη μου. Τι είχε συμβεί εκεί σε άσχημες εποχές. Τον πόνο που πέρασαν οι άνθρωποι που ήταν εκεί.
Ακούμε πολλές ιστορίες για φαντάσματα στο Σανατόριο. Ναι Υπάρχουν;
Πολλοί ασχολούνται με αυτό το χόμπι λίγη όμως το περνούν στα σοβαρά όπως εμείς και η ομάδα Athens Paranormal Investigations . εμείς ναι ψάχνουμε για φαντάσματα και στοιχειωμένα κτλ…. Απλά θέλω να πω ότι οι ψυχές υπάρχουν και υπάρχουν παντού όχι μόνο στο σανατόριο. Σκεπτόμενοι πάντα τι μπορεί να συμβαίνει με τις ψυχές και γιατί όλο αυτά σε ένα μέρος και γιατί δεν έχουν προωθήσει στο προορισμό τους, και γιατί αυτό το μυστήριο θέμα της ψυχής. Πιστεύω πως την ώρα που κάποιος σκέφτεται κάποιον δικό του άνθρωπο που έχει «φύγει» εκείνη την ώρα επικοινωνεί με αυτήν την ψυχή.
Η φήμη για φαντάσματα και στοιχειωμένες υπάρξεις ειναι σχεδόν καθημερινά και αν ψάξεις στο διαδίκτυο θα βρεις πολλές και διάφορες ομάδες εξερευνούν που κατά καιρούς ψάχνουν για μεταφυσική δραστηριότητα μεσα του κτιρίου ψάχνοντας αποδείξεις
Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στο υπογειο από την ομάδα
Ποιο ήταν το πρώτο μας συναίσθημα όταν πρώτο μπήκαμε στο Σανατόριο;
Πάντα όταν πάω εκεί νοιώθω κάτι. Το πρώτο πράγμα που ένοιωσα ήταν μια ενέργεια, ένιωθα μια περίεργη ενέργεια σαν ένα ρεύμα σε όλο σου το σώμα, άλλα ένιωθα πολύ καλά και όχι άσχημα. Βεβαίως παίζει ρόλο και το φυσικό περιβάλλον που υπάρχει φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις που δεν έχω νιώσει καλά κύριος να θέλω να φύγω. Το Σανατόριο είναι επιβλητικό κτήριο και σε συνδυασμό με το περιβάλλον που είχε – καθώς δεν είχε καεί ακόμα η Πάρνηθα τον τελευταιο καιρό – μου είχε δημιουργήσει ιδιαίτερη συγκίνηση αυτό μην σου πω και απορία.
Προσωπικά μου αρεση πολλή αυτό το μέρος και την ηρεμία που έχει ο τόπος χωρείς την ζαλάδα τον αυτοκινήτων και την πολλή κοσμία του κόσμου
Πηγαίνοντας στο πάρκο βλέπουμε πως με τα χρόνια και από ανθρώπινα χεριά τα έργα έχουν υποστεί φθορές.
Θα θέλατε να πω κάτι σε όσους επισκέπτονται το Σανατόριο ;
Όσον αφορά το Σανατόριο να προσέχουν. Το κτίριο είναι παλιό με πολλές φθορές και είναι επικίνδυνο. Μπορεί να υπάρξει κάποιος ατύχημα, όποτε να είστε πάντα κατάλληλα ντυμένη και όχι ανοιχτά παπούτσια και φυσικά ένα φακό όχι το φακό του κινητου
Βίντεο από έρευνες με την ομάδα
ATHENS PARANORMAL INVESTIGATIONS και με την παλιά ομάδα οπού συνεργαζόμουν στο παρελθόν η PARANORMAL RESEARCH CREW.
Λίγες Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στο Ξένια από την ομάδα ATHENS PARANORMAL INVESTIGATIONS
Από έρευνα που έχουν γίνει στο παρελθον με τον αμερικανω ερευνητή Robb Demarest απο τους (GHI) Ghost hunters international το 2013
Φωτογραφίες από ερευνά με τον πρώην ερευνητή Θανάσης Αυγικος
No comments:
Post a Comment